-Ik merk dat ik bij het schrijven van gedichten toch nog vaak naar het onderwerp ziekte wordt getrokken. Alles gaat lichamelijk goed, maar zo af en toe flitsen gebeurtenissen van mei vorig jaar door mijn hoofd. Toen ik vorig jaar voor het eerst weer naar de sportschool ging en buiten mijn fiets neerzette, kwam daar net de uroloog naar buiten die bij mij kanker had vastgesteld. Ik werd door een ander geopereerd en bij die ben ik onder controle, maar de eerste aanzegger van de ramp zorgt elke keer dat ik hem zie voor een kleine schok. Ontzettend aardige man lijkt me, overigens.
Dit weekend stond hij naast me op de loopband. Ik liep hem eruit. daarover heb ik mijn maandelijkse Dichtclubgedicht gemaakt (nog niet helemaal af).
Ontmoeting bij Plaza Sportiva
Ik druk dertig keer de hemel weg
en haal hem dertig keer beneden
ik adem lichaam bij apparaten
daag mij in, daag mij uit.
De rennende man naast mij
gaat tien kilometer per uur
maar ik loop beter
mijn voorsprong groeit per meter
voel mijn hart, gloei mijn huid.
Bodyshape, bodystep, bodypump
De rennende man naast mij
is de man die ziek zei
hij houdt het achttien minuten vol
en ik zweef op gouden voeten door
elke seconde een nieuwe zege.
Bodyshape, bodystep, bodypump
Wie loopt valt niet en ik houd
deze band op gang, dit kleine
stukje aarde stopt niet met draaien
zolang ik loop.
Bodyshape, bodystep, bodybalance
-Vandaag een spier verrekt bij het lopen of iets pezigs. Dus de stijgende lijn in het hardlopen (5 kilometer onder de dertig minuten) wordt even onderbroken.
-Moet er volgende keer voor zorgen dat ik drie vrolijke gedichten meeneem naar de Dichtclub. Er is al een paar keer zo'n diepe stilte gevallen als ik voorlees dat ik er zelf wat akelig van word.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten