Rilke wint DvhN Streektaalprijs

Geheel onverwacht heeft de onlangs overleden Duitse dichter Rainer Maria Rilke (om Bart FM Droog maar te citeren) de Streektaalprijs van het Dagblad van het Noorden gewonnen. In de categorie muziek won Harry Niehof met de cd Straks is t weer janken.
In een afgeladen Winsinghhof in Roden werd voor de derde maal de Streektaalprijs uitgereikt. De zaal bleek nu al te klein te zijn, dus hoofdredacteur Pieter Sijpersma van het Dagblad van het Noorden opperde dat de volgende uitreiking misschien plaats kon vinden in de Stadsschouwburg van Groningen. Het wordt volgend jaar sowieso anders, want RTV Drenthe en RTV Noord hebben toegezegd om ook meer aandacht te besteden op tv en radio aan deze prijs. Een goed streven.
In de zaal toet Nedersaksisch Nederland. Een enkeling had zich zelfs getooid met opruiende teksten.

Van Suze Sanders werd een gedicht gezongen door het Nedersaksisch Vocaal Ensemble.

Op de foto's hieronder alle prijswinnaars op een rijtje. De vertalers van Rilke: Anne van der Meiden (Twents) en Jan Glas (Gronings); Marga Kool (Drents) ontbrak. Daarnaast de vormgever van het boek Rilke Sieben Nedersaksisch en de uitgever van AFDH (het boek is nauwelijks terug te vinden op de site). Daaronder twee mannen van de Bond tegen Harries die een Harry feliciteren. Waarna Harry Niehof meteen gaat bellen met het thuisfront om te zeggen dat de hoofdprijs binnen is. En als laatste een trotse uitgever in leren broek (hij kwam op de motor uit Twente). Presentator Erik Harteveld drukte dan ook iedereen op het hart om volgend jaar in het zondagse goed te komen omdat de tv er dan bij was.




Anne van der Meiden las na Jan Glas de Twentse versie voor van Herbsttag, een van de beroemdste gedichten van Rilke.

Na afloop nog even in het literaire hart van Roden geweest, waar naast een beeldje van Ot en Sien ook een beeld staat van Hindricus Scheepstra (zeg maar Rieks) een van de geestelijke vaders van het illustere duo. Nadat ik oneerbiedig het beeld beklommen had om te zien of er echt iets staat in het boek dat hij in zijn handen houdt (jazeker, een bladzijde uit Ot en Sien) kwam er een vrouw aan die het nichtje bleek te zijn van de schrijver. Het huisje op de achtergrond was van de meester en daar kwamen jaren geleden Ligthart en Jetses dus bijeen.