Bakker en Lindner (2)

'Ik vind de natuur vaak zo rommelig,' zegt Gerbrand Bakker tot schrik van de dames van de GSB die een ECO-week hadden georganiseerd en Flanor had gevraagd daar twee schrijvers bij te zoeken. Behalve twee GSB-dames (van de organisatie), veel Flanorleden en drie loslopende fans valt de opkomst een beetje tegen.

Twee straten verderop interviewen Ellen Deckwitz (op haar verjaardag)en Lejo Siepe Kristien Hemmerechts en Annelies Verbeke. En op een onbekende plek in de stad doet Ted van Lieshout ook iets.

Eerder die dag was ik in Leeuwarden gefotografeerd door Koas van der Wal. Binnen de muren van de NHL was geen geschikte plek, dus hebben we buiten wat rondgekeken. Uiteindelijk lag ik op een metalen goalconstructie. Ik kon er met schoenen niet opklimmen, maar op sokken kon ik met de tenen gespreid tussen de spijlen moeizaam omhoog klauteren. Na afloop sprong ik van het goaltje af (zul je net zien: gaat hij een boek publiceren, breekt hij zijn been). Iets te hard op mijn voeten, zoals het ook fout kan gaan als je in het water springt en op je buik landt.


Het bundeltje Tramontane van Erik Lindner is aan alle kanten stuk, verweerd en op. Wie nog een exemplaar heeft en er toch niets meer mee doet kan een dichter gelukkig maken: hij heeft alleen nog maar dit exemplaar.


'Ik ben niet zo van de natuur,' zegt Gerbrand Bakker om de zaal te shockeren. 'Dat hele Naardermeer, daar heb ik niets mee. Van mij mag er een vierbaansweg doorheen. Die vogels blijven toch wel broeden.'

Na afloop komt het gevolg van de Hemmerechts-Verbeke-avond en de Bakker-Lindner-avond bij elkaar in café Wolthoorn. Ik heb die dag alleen nog maar vijf boterhammen naar binnen gewerkt en bestel eerst maar eens kaas en worst. Af en toe sla ik een rondje over. In het Deckwitzgevolg vinden we ook Anton Scheepstra, Kasper Peters, Emiel Matulewicz, Fieke Gosselaar en Ronald Ohlsen.

Om drie uur 's nachts zitten alleen Bakker, Lindner, Ohlsen en ik nog in het café, De 3 Uiltjes. Dichter Lindner heeft er een martelgang van Kromme Lindert op zitten. Hij heeft voor het eerst zijn nieuwe schoenen aan, is vandaag al in Zuidhorn geïnterviewd door Remco Ekkers waarna hij een iets te lange wandeltocht heeft gemaakt en nu loopt hij alsof hij op spijkers trapt.

Zo rond vier uur gaan we weer terug. Op honderd meter van zijn hotel doet Lindner zijn schoenen uit en loopt op kousevoeten verder.

Negen uur is vroeg. Onder de douche zie ik donkere plekken op mijn voeten. Bloeduitstortingen (eigenlijk grote blauwe plekken, maar bloeduitstorting klinkt erger) en als ik mijn zolen bekijk zie ik nog grotere plekken. Spring nooit van een stalen goaltje! Er liggen veel te veel uren voor me vandaag.