(Karel ten Haaf, foto Giny Backers)De avond was al even turbulent begonnen toen de dichter Henry Hes de Berenkuil probeerde binnen te komen een half uur voor aanvang. Toen hij Bram van de organisatie ontwaarde, werd hij om onbegrijpelijke redenen witheet, begon hij woest met zijn armen te zwaaien en gaf hij Bram een trap. Karel ten Haaf die zou optreden bij de A. Marja-revue greep stevig in en zette Hes buiten de deur, waar hij nog wat bleef zeuren en dralen en opnieuw kwaad werd toen hij opeens zag dat ik binnen de tent was: 'Daar heb je die flikker ook weer. Jullie hebben mij besodemieterd.' Ben maar weer naar binnen gegaan en zag even later dat Hes door twee agenten van het festivalterrein werd begeleid om niet lang daarna gewoon weer terug te komen en op honderd meter van de Berenkuil enorm te gaan staren naar ons. Vlak voor het begin van de voorstelling kwam hij weer dichterbij waarna drie politiemannen hem in toom probeerden te houden terwijl onze voorstelling een kwartier te laat begon.
Want, oh ja, we zouden een leuke avond hebben met de opvoering van het toneelstuk Kiespijn, Kabel en Critiek van A. Marja. Stadshistoricus Beno Hofman, stadsdichter Rense Sinkgraven, provinciedichter Jan Glas, landdichter Karel ten Haaf, Nick ter Wal en ik-zelf lazen gedichten voor. Kunstenaar Dolf Verlinden, Sjoerd Jeroen Moenander, Ellen Deckwitz, Maarten Praamstra, Karel, Nick en ik deden mee met de voorlezing van het toch enigszins gedateerde toneelstuk. Het verliep allemaal wonderbaarlijk goed. Zie de foto's hieronder. (De eerste foto's zijn weer van Giny Backers, de laatste vijf van Jan Glas).
En toen kwamen we tevreden de Berenkuil uit en daar stond Henry Hes alweer, nu met vier agenten om hem heen. Weer moeilijk doen en een hoop gesodemieter, tot het zelfs de politiemannen te gortig werd en de aan lager wal geraakte dichter in het gras moest bijten. Waarna er slechts een iemand voor hem opkwam en dat was dezelfde Karel ten Haaf, die weer boos werd vanwege het hardhandige politieoptreden. Hij was de enige die zich met dat tafereel bemoeide en ervoor pleitte dat Hes weer vrij zou komen. Tevergeefs. En met de treurige aftocht van Hes eindigde de grote A. Marja-revue.
8 opmerkingen:
Enerverend avondje, Coen.
Krijgen we de actiefoto's ook nog te zien? (al dan niet met zwarte balkjes)
Tjonge! Misschien hield Hes niet van Marja? Ik ben trouwens bijzonder trots op mijn dichter: ingrijpen als iemand buiten z'n boekje gaat maar ook ingrijpen als een overmacht vervolgens buiten z'n boekje gaat. En dat allemaal gewoon in z'n eentje.
Ja, er was maar 1 held gisteravond.
@igor: nee, heb geen foto's daarvan gemaakt.
Voor sommige mensen (bijvoorbeeld familie) is het niet leuk als iemand met voor- en achternaam wordt genoemd. Allemaal eigen keus natuurlijk, maar dan weet je dat.
Ik heb, een jaar geleden ook al eens over deze man geschreven, toen anoniem. Nu heb ik weinig geduld meer met hem. Als iemand daadwerkelijk gaat schoppen, dan is er wel een grens bereikt. Veel sterkte voor de familie.
Ha, ha, ha. Henry steelt de show met zijn performance.
Henry Hes heeft voor mijn smaak machtig mooie gedichten gemaakt. Misschien niet veel, maar wel van grote schoonheid, die in de Nederlandse poezie door mij niet zo vaak is gezien. Maar, wie ben ik. Zoveel heb ik ook weer niet gelezen.
(Maar ken je zijn gedicht : "de vismarkt"?)
Ik ken meneer Hes niet persoonlijk, maar de teneur van het verhaal (mijn dank daarvoor, -held-) ) geeft mij wel een erg sjofel gevoel van mijn Groningen.
Als je bedenkt wat andere grotere schrijvers muzikanten en schilders van hun/mijn generatie individueel en gezamenlijk als alcoholisten hebben uitgespookt, dan verbleekt zijn optreden daarbij vergeleken.
Hij heeft geschopt! Oei! Hij kon wel een hooligan zijn! Of een asociale extremist! Oei! Een gevaarlijke, onmenselijke alcoholist! "Abtreiben der Mann, mit viele Polizisten liefst. Ha, ik zeg al jaren, dat Nederland Duitsland rechts ingehaald heeft. En dat is voor vele mensen van mijn generatie (ik ben 68) een verdrietige zaak. Zo verdrietig, dat dat al een goede aanleiding tot alcoholmisbruik kan zijn.
Hij is kennelijk in het Gronings literaire wereldje een outcast geworden.
De man, beter als menig Gronings stadsdichter. Godsamme.
Toch nu bekrompen Gronings provincialisme tegenover het oude dromend samenzijn-gevoel van de jaren zestig van de vorige eeuw?
Ik hoop dat Groningen meer is en blijft.
En dat het wonderschone gedicht van Mowaffk Al-Sawad, opgedragen "voor Groningen: Ik ben de voorbijganger zij de stad" Groningen waardig mag blijven.
Henry Hes, mocht je dit ooit lezen, dan hoop ik, dat je niet in alcoholisme gevangen mag zijn of blijven, maar ook het plezier van samenzijn mag behouden, zoals zo mooi in een lied van Koekoek (naar een gedicht van ..., -de bange wolf-) gezegd wordt: ongeveer: -maar een beetje warmte is me genoeg-.
Gegroet, joop.
Een reactie posten