Afgelopen woensdag was het weer de eerste woensdag van de maand en dat betekent natuurlijk de Dichtclub in café Marleen. Een beetje leeg café toen ik binnenkwam (veel te laat omdat ik tot negen uur moest lesgeven). Het halve café stond buiten te roken. De halve Dichtclub was niet aanwezig. En weer de andere helft was er wel. En Sacha Landkroon was er ook, de gastdichter van deze maand (die op
deze foto naast de linksdragende Gert Steegman staat).
Na mijn optreden kreeg ik van Ellen Deckwitz naast lof ook kritiek. Ik had het woord 'scherven' gebruikt en dat was taboe in de moderne poëzie. Ze vergeten mij altijd te vertellen welke woorden opeens uit de mode zijn. Nu moet ik mijn gedicht weer veranderen omdat ik bij dat woord 'scherven' altijd zal denken: ja, maar Ellen Deckwitz vindt dat een naar woord.
9 opmerkingen:
Misschien had Gert wel een rolletje ''Rang'' meegenomen voor onderweg!!
Groeten van de maker van de foto en van nog veel meer.............!!!!
Ik zal wel weer een ouwe punk zijn die gevormd werd in de jaren '70 ("zie je wel: nog politiek correct ook!"), maar ik, zelf rechtsdragend i.v.m. mijn geestelijk evenwicht, vind dat taboes er zijn om te worden doorbroken.
Karel
'Scherven kerven avondlicht'
daarmee bederft u elk gedicht.
'Wolken kolken aangezicht'
gebruikt alleen een vlieggewicht.
(Aldus Deckwitz' ambtsbericht)
'k Ontmoette 's nachts een vrouw bij een lantaren,
Geverfd, als heidenen hun doden verven -
Ik zei tot haar: 'Vrouw ik ben moe van zwerven.'
Zij lachte om mijn wit pak en mijn gebaren.
En ik zei weer: 'Laten wij samen sterven,
Vrouw, mijn naam is Pierrot -' Ik vroeg de hare.
Wij dansten samen of we dronken waren.
En mijn stuk hart rammelde van de scherven.
Q.E.D.
De bloemen staan in 't donker bed
Als porceleinen scherven -
God heeft ons op de wereld gezet,
Het leven kan niet sterven.
(...)
Zie naar de bloemen op een graf,
Het leven kan niet sterven.
Nooit komen wij de wereld af,
Al barsten we tot scherven.
Nogmaals Q.E.D. alhoewel dit niet het mooiste gedicht is van de te vroeg geboren Nijhoff. Hij was in zijn tijd nog niet bekend met de Leerstellingen en de Poetica van Deckwitz, zodat hij het woord 'scherven' maar liefst 2 maal gebruikte in één gedicht.
(De dingen zijn niet meer dan hunne naam)
Dingen die weggeworpen zijn, te oud
voor een bestemming, maken u compleet.
Het is omdat gij nu hetzelfde heet.
Het eind laat ieder lichaam even koud.
Een oude emmer, rommel, scherven, hout,
alles waartoe het leven zich versleet,
koolstronken, fietsband en een stuk vloerkleed,
een hond licht er zijn poot, een kat miauwt.
(...)
Nogmaals het woord 'scherven' maar nu niet in de obligate rijmpositie met 'sterven'. Maar van wie is dit gedicht!!
En nu houd ik erover op, want ze brengen geen geluk.
erik harteveld
Asbelt, van Achterberg volgens mij, Erik, uit de bundel Sneeuwwitje.
Maar, Ellen kan natuurlijk ook gewoon gelijk hebben!
Ellen heeft zeker gelijk, Coen.
De tijden zijn veranderd. Vandaag de dag dichten we: gruzelementen, diggels, breukgoed, shrapnel, barrels, gruis, flinters.
Een reactie posten