Victorie: op Literair Nederland

Zo hoor je niets, zo scoor je drie kritische stukken op een rij. Menno Hartman schreef een recensie op de gerevitaliseerde site van Literair Nederland. Deze doet wel een beetje van au, omdat ik de mening van Menno wel op prijs stel.
Volgens Menno had ik een andere roman moeten schrijven. Over Stefan, een van de personages uit het derde deel.

Deze Stefan in het boek neemt afstand, creëert zijn eigen ruimte, neemt besluiten. Dit is de persoon waar Peppelenbos een boek over had moeten schrijven, niet over onbesuisde meisjes, die boeien hem niet voldoende. Noch over de Sallandse broers, want die zijn een constructie, niet over de volkswil, want die irriteert de schrijver blijkbaar nauwelijks afdoende om in gloedvolle passages daaromtrent uit te barsten.

Victorie is een roman die in het eertse deel teveel horig is gebleven aan de tijdsgeest, of juist aan een behoefte die te bestrijden. De kracht van Peppelenbos treft de lezer veel meer aan in het laatste deel van Victorie, waar zoekende adolescenten op een fraaie en aanstekelijke manier levende mensen worden. Althans ten minste een van hen.