De Rits is dicht

Liep vanavond met A. langs café De Rits om nog een afzakkertje te nemen en wat bleek: het café is dicht. Voorgoed. Alweer een gelegenheid voor gays minder. Het zat er al een beetje in. Mijn favoriete barman (zie foto hieronder) zag ik nooit meer. Meestal zat je op een vaste gast na alleen aan de bar. De loop was er een beetje uit. We zagen al verdwijnen: The Duke, The Mac, De Leto en nu dan de oudste nog overgebleven kroeg. Alleen El Rubio is nog over: er wordt ook nog volop gerookt. Joop de legendarische uitbater, kwam ook nog binnenzeilen onder het roepen van: 'De Voedsel- en Warenautoriteit. Controle!', waarna ook hij een sigaret opstak.

Wordt het niet eens tijd voor een leuke, frisse, gaytent in Groningen? Zonder Hollandse hits, met een paar leuke mannen achter de bar. Zo'n kroeg die al vanaf de middag open is. Zo'n kroeg waar je niet donker naar binnen kijkt? Zoiets als Casa Rosa in Gent.

Ter herinnering aan De Rits mijn gedicht over de tijd dat er nog veel jongeren kwamen.

De Rits

Goed, we stonden er weer na tien jaar
en de anderen zijn ouder en dikker
en jonger en verder weg dan ooit.
Heb ik je nooit verteld dat
ik altijd veertig ben geweest?

Veertigers dansen niet, die kijken
hun ogen uit, de broeken los
die kijken naar de klok, die gunnen
zich geen tijd.

‘Onderzoek heeft uitgewezen dat in
het gemiddelde bakje pinda’s veel sporen
van urine zitten’ is geen sterke opening.
Veertiger kunnen beter zwijgen
in deze goedgebekte gedoogzone
ze verraden zichzelf als ze weten
waar de weg naar Hamelen ligt.

Goed, het werd één uur
wie nu nog wil dansen moet weg zijn
de nacht is nog lang, maar wij zijn moe.
Vroeger, ja vroeger zagen we
het ochtend worden. Vroeger
hadden we geen horloge
nu een Swatch, een hele hippe.


Coen Peppelenbos

Uit: Sing Sing