Half snikkend beëindigt Martin Ros deze week zijn radio Selexyz-praatje. Maar hij heeft het dan ook over het nieuwste boek van Anna Enquist en hij weet nog goed hoe de schrijfster elke keer bij de Arbeiderspers kwam om uit te huilen na het ongeluk met haar dochter. (Volgens Wikipedia is Ros in 1996 gestopt bij de Arbeiderspers en vond het fatale ongeluk plaats in 2001, maar dit terzijde). Kortom: alle hoogtepunten van Martin Ros op radio Selexyz.
Rodric Braithwaite - Moskou 1941
- 3 december 1941, zegt jou dat nog iets?
- Waar is m'n bril gebleven trouwens? Ja, die heb ik hier.
Vasili Grossman - Leven en lot
- Het is ook in Rusland net verschenen. Ook net verschenen. Het is allemaal splinternieuw. Je moet dit boek - ik ben niet verder gekomen, want ja ik heb ook de nacht en ik slaap slecht dus dat komt er allemaal bij Selexyxpresentator: Oh. U bent op bladzijde achthonderdzoveel gekomen. achthonderdzeven.
Anna Enquist - Contrapunt
- Ik ben wat laat, maar ik heb ook een hoop andere boeken gelezen. Ik heb het nu gelezen. Ik ben er helemaal stuk en kapot van.
- Er zit een mevrouw te oefenen op de... dat geweldige, dat weet je natuurlijk Selexyxpresentator: Op de piano. van de pianomuziek van, van Bach. Boven elk hoofdstuk staat ook een citaat uit het eh uit het eh uit het para bellum [?] Selexyxpresentator: Dat zijn de Goldbergvariaties toch? de Goldbergvariaties is ze helemaal op betrokken. Waarom doet ze dat? Dat onthult pas het slot. Dat doet ze voor haar dochter en niet voor haar zoon, maar voor haar dochter, want die is, dat weet je, op een vreselijke manier aan haar eind gekomen in Hilversum, pardon in Amsterdam. Een vrachtwagen die de bocht niet goed nam, dan krijg je die valse bocht hè. Selexyxpresentator: De dode hoek. Dus zij werd doodgereden. Het was haar enige dochter. En met die dochter, ik werkte toen ook bij de Arbeiderspers, ik weet dat lange betraande gezicht. Het ziet er, achterop het boek staat ook een foto van haar: grijs, een teneergeslagen vrouw hè. Selexyxpresentator: Ik vind het een mooie foto. De wereld is als een dreun door haar heen gegaan.
- Drie, vier jaar lang huilend over straat en dan kwam ze op de uitgeverij praten over buhhuh alleen maar huilen, een verpulverde vrouw, eerlijk waar, die zelf nog psychiatrische les geeft, hè. Ook dat nog.
- Het grijpt je naar de keel.
- Ik kan het hele boek wel citeren, want het grijpt je bij de borst. Echt.
- Het grijpt je naar de strot, je kunt de hele nacht niet slapen d'r van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten