Thomése liet met Vladiwostok! overtuigend zien hoe de media mensen kunnen maken of breken en dat leverde stof voor discussies op. Een dergelijk doel lijkt ook Coen Peppelenbos zich gesteld te hebben met zijn roman Victorie.
Nee (Vladiwostok! was een flop), nee (en zeker niet overtuigend, integendeel), nee (dat stelde Peppelenbos zich dus niet ten doel). Twee sterren krijg ik van Klinkenberg die eindigt met de uitsmijter 'je leest het onverschillig'.
4 opmerkingen:
"Peppelenbos bouwt hiermee een muur tussen zijn personages en de lezer waardoor betrokkenheid uitblijft."
Een aanbeveling van heb ik jou daar, zou ik zeggen. Aan betrokkenheid geen gebrek in de hedendaagse literatuur, lijkt mij. Ik zou deze slapende hond lekker hebben laten inslapen. Hoe serieus moet je iemand nemen die in de eerste alinea vaststelt "het is niet chronologisch". Dat riekt naar 5 Atheneum of een basiscursus literatuur. En dan deze: "De moord raakt je dan ook net zoveel als een krantenartikel over zinloos geweld dat zou doen, zoals het lot van Sarah dezelfde meelevende gevoelens oproept als een item in het journaal." Wat een onbeholpen formulering! Dat roept bij mij ook meelevende gevoelens op. Na Vladivostok! is dit alweer het tweede boek dat Lucienne Klinkenberg helemaal uit heeft gelezen. En zoals dat in 5 Atheneum nou eenmaal gebruikelijk is, heeft ze ook een verslag geschreven. En helemaal in eigen woorden! Peppelenbos zou dat als literatuurdocent moeten toejuichen. Maar dat valt niet mee, denk ik, als je een jaar of meer werkt aan iets dat vervolgens in een kwartiertje recenseren (even doortypen, dan ben je klaar voor RTL-boulevard) op oneigenlijke gronden wordt afgezeken. Je kan trouwens in recensieweb de geloofsbrieven van de recensente (Apeldoorn 1977) inzien. Ze leest - naast Nederlandse romans - graag internationale literatuur. Poppelepee!
@ erik: het past mij niet om kritiek te geven, maar die laatste zin vond ik tekenend: 'je leest het onverschillig.' Ze bedoelt waarschijnlijk: 'het laat je onverschillig.' Nu zegt de zin iets over haar eigen manier van lezen. Die typering is dan op zich weer juist getroffen.
Dat was vroeger, Coen. En toen was het ook al raar dat de literetiquette voorschreef dat je je maar op je kop moest laten beuken, terwijl je zelf met je handen op je rug moest afwachten tot er iemand zin had om je nog een knal te verkopen. In het tijdperk van de alomtegenwoordige media heb je die luxe niet. (Ik vind het sjiek van je hoor, daar niet van.) Maar iedereen die zonder zijn lippen te bewegen de Donald Duck kan lezen, bemoeit zich tegenwoordig overal tegenaan. Afijn, ik heb je boek gelezen, ik weet dat jij daar ook wat van vindt. Maar gun mij het plezier om het zeepsop van zo'n flutrecensie af te blazen. Toen we nog samen studeerden (ik zeg het maar hardop) hadden we een docent die het geblaat van zijn studenten geniepig afdeed met 'jongen, jij moet nog veel lezen'. Piet Verkuyl, ik denk nog wel eens aan hem.
Ik dacht meer aan 3 havo. Jammer dat Erik mij op superieure wijze het gras voor de voeten wegmaait, ik had graag eens een recensie op een flutrecensie geschreven. En ik heb niet eens met Coen gestudeerd.
Een reactie posten