Ik ben wel erg blij met de volgende alinea:
Victorie legt de vinger op verschillende maatschappelijke wonden tegelijk, terwijl het knap geconstrueerde verhaal en de onverwachte humor de lezer blijven verbazen. Bovendien vindt Peppelenbos er een duivels genoegen in zijn verschillende verhaallijnen niet af te ronden, waardoor je, als de roman uit is, achterblijft met het vermoeden dat het allemaal nog veel erger gaat worden. Prettige lectuur? Ja, maar met opvallend veel onderdrukte onvrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten