Het was even schrikken, maar vorige week stond er zomaar opeens een nieuwe column van Willem Smink op mijnnhl.nl (dat na de naamswijziging eigenlijk mijnnhlhogeschool.nl zou moeten heten). Tweehonderdvierenvijftig woorden maar liefst.
De column gaat over architectuur. Smink heeft onlangs in een jury gezeten en hij doet de voorspelling dat hij in 2010 met onze Bouhof 'in het hoge Noorden' de competitie wel aandurft.
'Qua kosten achteraf gezien misschien niet de meest gelukkige beslissing, maar het levert wel een uniek ensemble van nieuw- en oudbouw op.'
Waarna weer het gebruikelijke geloftuit begint over de nieuwe Bouhof en heeft Herzberger:
'de mogelijke meerwaarde van deze combinatie van oud en nieuw maximaal gerealiseerd door met studielandschappen en nieuwe ruimtes de verbinding ertussen boeiend te maken.'
En zo kan er een mooie dominee Gremdaat-overpeinzing op volgen:
'Over de architectuur van Bonnema van destijds kun je verschillend denken, maar het is ook wat waard dat nu de geschiedenis van de NHL fysiek opgenomen is in de nieuwbouw. Het verleden hoort immers ook bij onze toekomst.'
Het enige voordeel van de architectuur van Bonnema is dat er in zijn tijd nog geen manager was die het over kantoortuinen had en de daarbij behorende manieren om de werknemers te treiteren (geen boeken, geen eigen posters, geen eigen plek). Voor de rest zag het gebouw er altijd uit als een crematorium, grijs van binnen, grijs van buiten. Bouhof, in de volksmond ook Doolhof geheten, waar je als het hard regende emmers in de gang moest neerzetten. Blij dat dat verleden nu ook bij onze toekomst gaat horen, want er komen berichten dat sommige afdelingen op plekken komen waar nog aparte werkkamers zijn en de afdeling Talen hoort daarbij. We zullen Bonnema nog dankbaar moeten zijn ook.
1 opmerking:
Bouhof = doolhof. En dat was nog maar een vleiende naam. Tjonge, wat een rampenplan was dat gebouw, in ieder geval toen ik er studeerde. Vreselijk saai.
Een reactie posten