Het begin van moederdag in Nederland

In de Groene Amsterdammer van 31 januari 1925 maakt de satiricus Charivarius een spottend rijm over de introductie van moederdag in Nederland. Een dag, naar Amerikaans voorbeeld waarop een bos bloemen naar het graf van de moeder gebracht moet worden. Een commerciële aangelegenheid.

De bloemenwinkel krijgt het druk
en krijgt er zaken mee;
Dáár wordt verdiend, da's één geluk
Dus, Moederdag - hoezee!

Een lezer is het erg met hem eens en stuurt een brief. Charivarius pleit meteen voor moederdagsigaren.

De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Tuinbouw- en Plantkunde heeft wel wat genoeg van alle negatieve berichtgeving. In de bespreking van het 'Boek der Moeders' is er ongetwijfeld weer een sneer uitgedeeld.

Een jaar na de invoering kan Charivarius nog nagenieten van het fiasco het jaar daarvoor. Blijkbaar was moederdag alleen in Leiden een succes geweest.

Niettemin werd moederdag geleidelijk aan een succes. Het gebruik om bloemen op het graf te leggen werd in ere gehouden, maar ook levende moeders kregen bloemen. Of iets anders, want commercieel gezien bleef het een interessante dag. In 1931 verscheen in de Groene Amsterdammer een reclame voor Droste pastilles.

Toch zie je regelmatig in rubrieken en columnachtige stukken schampere opmerkingen terug over moederdag. Op 10 oktober 1936 roept 'De kleine krant', onderdeel van de Groene Amsterdammer, zelfs op tot een geheel nieuwe dag: de Neven- en Nichtendag. Daar zijn er over het algemeen meer van: 'iets wat voor den verkoopenden middenstand dus zeer gunstig is'. Toch is die dag nooit een succes geworden.