Keulen, die Maus, chocola en goed eten

Volgens Erik moesten we naar Der Laden mit der Maus. Daar zijn we geweest, uiteindelijk, na een lange omzwerving, twee keer de Breitestrasse en met hulp van een jongeman die zijn teleurstelling niet kon verbergen toen we zeiden dat we daarnaar op zoek waren. We waren er al twee keer voorbijgelopen. Corrie heeft zelfs onder die muis nog gevraagd of het daar was, maar het meisje wist van niks. Maar ja, daar was het dus. Het is een rotmuis in een rothuis.
We waren de dag begonnen met het Chocolademuseum. Leuk museum dat me wat al te educatief begint, maar dan kom je in een gedeelte waar daadwerkelijk chocola gemaakt wordt en dan is het pas echt leuk. Daarna loop je de chocoladereclamewereld binnen (voordat Milka de lila koe als reclameobject nam, gebruikten ze een hond) en daar begint natuurlijk altijd iemand over racisme als ze zwarte jongens op borden ziet die chocola serveren.




Een kleine omweg langs een kerk die dicht was en een kitscherig Narrenschip (ter ere van een carnavalszanger Karl Berbuer) – het was een dag van grote hette en de lucht was drukkend zwaar – en eindelijk ook de Dom van binnen bekeken. Leuk kerkje, veel mensen, maar mij iets te groot en te te te te te.

Op weg naar ons avondeten (na een verkwikkende duik in het zwembad van ons hotel, waar een dame heel langzaam honderd baantjes heen trok) kwamen we mooie zwarte acrobaten tegen. Daarna gegeten bij Heising Adelmann. Zeer goed, een omweg waard. Gelukkig weinig toeristen en heel lekker eten in de tuin. Dit was ons nagerecht.