De Selexyzpresentator heeft het vandaag helemaal gehad met Martin Ros. Weer die Tweede Wereldoolog. Elke vraag daarbuiten ontwijkt Ros. De presentator neemt wraak door Ros te laten zwemmen als hij op zoek is naar de naam van Martien, Martien... Allemaal op radio Selexyz.
Theodore Dalrymple - Profeten en charlatans
- Op straat in Engeland kun je na tienen niet meer rondlopen. In Birmingham of Londen of wat dan ook. De jeugd regeert daar en dan bedoel ik niet de allochtonen, maar de jeugd. De jongeren. Niemand heeft daar invloed: Labour niet en contra-Labour niet: hebben geen invloed.
- Hij stelt dus dat onder die dichters heel veel charlatans zijn: bijvoorbeeld Ezra Pound, waarover ik ook een groot stuk geschreven heb in mijn boek over de meelopers, want dat is één groot dichter geweest, maar die hebben ze na de oorlog opgesloten in een kooi, want die schreef stukken, trouwens voor de radio: pro-Mussolini! Die man was gewoon getikt. En dan komt hij er ook nog bij met natuurlijk een oud thema wat dus ook in die vu.., die Amerikaanse ziekte, die hij heeft overgenomen, dat is dus de Joden! Dat zijn de Joden. Die smerige, vuile rotjoden, ik kan het wel zien aan hun koppen. Die deugen niet. Selexyzpresentator: In welke verband komen die aan bod in dit boek? Ja, die behoren grotendeels tot die bankiers; dat zijn bijna allemaal Joden. De protocollen van de wijzen van Zion, die komen er in voor. Dus die man wauwelt uit z'n nek.
- Selexyzpresentator: Hij schrijft ook nog over Dostojewski en Tolstoj las ik. Dostojewski bewondert ie, maar Tolstoj kraakt ie af. Ja, en terecht. Selexyzpresentator: Waarom? Nee, ja, maar daar kan ik niet helemaal op ingaan, meneer, dan moet ik het hele boek vertellen.
- Die Koestler was natuurlijk ook in de war. Die kon alleen maar lekker klaarkomen om als ie een vrouw maltraiteerde en verkrachtte. Dan ging het pas lekker. Ja, en dat staat... Selexyzpresentator: Volgens mij moeten we snel naar een volgend boek.
Rob Riemen - Adel van de geest
- En dan komt ie aan de hand van de ontwikkeling van Thomas Mann tot de conclusie dat de verering van een handjevol intellectuelen voor de adel van de geest, voor grote boeken, waaraan ze de voorkeur gingen boven de zoveelste interland tussen Feijenoord en Ajax, waar je ontelbare bedragen voor moet uittellen, je weet toch hoe het is, daar komt ie tegen op.
Dirk van Weelden - Een maand in Manhattan
- Met een aantal mensen maakt ie een tocht door Amerika, eigenlijk in het spoor van Hudson en in het spoor van Peter, Peter huppelepup.
- Hij liet een vrouw en twee kinderen achter en is in Nederland eigenlijk bekend geworden door de boeken die hij schreef vroeger samen met Martien [getrommel, cp], Martien, je weet net hoe dat ie heette. Die vriend van hem. Selexyzpresentator: Martin Bril bedoelt u. Martin Bril! Selexyzpresentator: Ja, we hadden het net even over Martin Bril. Die hebben samen een boek gemaakt, het was geweldig.
- Hij wil een aparte schrijfmachine hebben om het grote stuk te maken over Martien... Selexyzpresentator: Bril. Bril! Ja, die man is dood, kan ik ook niet helpen, hè, maar die schreef heel veel boeken over z'n jeugd.
- Voor mij is Van Weelden altijd al een groot schrijver geweest, ook in zijn liefde tegen Martin... Bril! Selexyzpresentator: Heel goed.
5 opmerkingen:
Ik vind het wel jammer. Hadden we afgelopen weken een paar heel aardige besprekingen van Armando, Heleen van Royen en Yvonne Kroonenberg, hier onstpoort Ros weer volledig. Hij is teveel de oude man die zich druk maakt over wat hij op de televisie ziet en te weinig boekbespreker. Daarbij die oorlog, ach ja, die oorlog.
Ik vind deze aflveringen veel interessanter. Vooral dat Selexyz het nog allemaal uitzendt ook.
Haha, ergens heb je gelijk. Die onderhuidse spanningen in uitzendingen als deze zijn eigenlijk een soort zeer indirect cabaret. Ongetwijfeld erg interessant voor psychologen. Of dementiedeskundigen... Of ga ik nu te ver?
Wat nou, nu is Martin Bril opeens weer de auteur van een geweldig boek? Enkele weken geleden klonk het nog, heel neerbuigend, dat Bril boekjes sch**t.
Wat ik zo langzamerhand graag zou doen, is een wekelijks satirisch boekenpraatje op de radio, waarin ik alle nieuwe boeken in verband breng met WO II en geen enkele naam vind zonder enkele euhs. (De nieuwe, euh euh, Paul Baeten, doet mij heel sterk denken aan het beleg van Stalingrad, ja, daar werd wat afgeneukt, maar na de oorlog moesten al die Stalingrezen in een kooi en daar hoort Patrick Baeten ook thuis, hè, snapje?)
Zo lang de werkelijkheid erger is (of grappiger is) dan de satire zal het niet werken.
Een reactie posten