Dolf Verlinden in Taarlo

Alfred wist een goed restaurant in Taarlo. En afgezien van die dooie vlieg in de lintpasta was het eten bij Van Tarel uitstekend te noemen. We zaten buiten op het terras, waarbij ik nog fijn uitzicht had op de tafel achter Alfred waar bezienswaardigheden zaten. Alfred keek naar vrouwen met zonnebrillen op.
Bij Van Tarel kun je buiten zitten. In de verte hoor je af en toe de trein van Assen naar Groningen langskomen, dichterbij zie je (en ruik je) de schapen die staan te grazen. Het zit altijd vol bij Van Tarel. vanavond niet, want ze hadden nog maar één reservering. Wie de oranjegekte wil ontvluchten weet voor vanavond nu in ieder geval een goede stek.
Op weg naar de wc kwam ik twee originele Dolf Verlindens tegen in de gang, nog uit zijn Miro-periode. Ik vond het wel goed van mezelf dat ik ze herkende (er staat ook heel groot D V onder).
Iets verderop in Taarlo zat een ooievaarsnest met jonkies. De foto's daarvan zijn mislukt in het donker. Ik hoop dat het nest nog bovenop de paal zit na het harde waaien vannacht. Onweer is nooit een pretje, maar bovenop een ooievaarsnest al helemaal niet.