Rufus Wainwright was in Groningen en ik had zijn concert als een verjaardagscadeautje gekregen van Jan Glas. Voor de pauze was het een vrij intense performance, waarbij je niet mocht klappen tussen de nummers door en ook niet vooraf en zelfs niet terwijl Rufus het podium afliep, want dat hoorde bij de performance. Een vrij geladen deel van het concert dat aan de nagedachtenis van zijn moeder was gewijd.
Na de pauze was er gelukkig contact met het publiek en mocht iedereen wel klappen en juichen en roepen. Rufus zong ook nog 'Hallelujah' en ik werd daardoor weer tot tranen geroerd tot het moment waarop hij hardop in de microfoon hoestte (op de opname hieronder, gemaakt in Den Haag gebeurde dat niet). Vrolijke nummers, kritische en ernstige volgden elkaar op. Een prachtige avond.
1 opmerking:
Zie Peter vd Heide's recensie in het Dagblad v/h Noorden.
Coen blijkt mild te zijn voor iemand die 50 euro entree durft te vragen.
Een reactie posten