Hoe vaak had ik al een roman van Auster in handen gehad de afgelopen jaren? Vaak, maar iedere keer legde ik de boeken terug op de plank. Vreemd genoeg had ik mezelf wijs gemaakt dat het werk van Auster mij niet zou liggen. Die aanname bleek (wat Onzichtbaar betreft) onjuist. Onzichtbaar is een fascinerende roman waarin een spel wordt gespeeld met fantasie en werkelijkheid.
Prachtige, korte roman over een man terugkeert naar zijn geboortedorp om zijn moeder te begraven. De hernieuwde kennismaking met het dorp gaat hem niet eenvoudig af. Voor lezers die van symboliek en stijl houden.
Uitleg niet nodig, lijkt me.
Uitleg niet nodig, lijkt me.
Met de grappigste proloog uit de hedendaagse Nederlandse literatuur. Alleen al daarom de moeite waard, maar ook de rest van de roman is zeer vermakelijk.
Een echte Grunberg, zoals we die kennen van zijn laatste boeken: een boek dat met een sterk begin je leeslust prikkelt, je vervolgens een beetje in slaap sust, om je vervolgens met rauwe platheid weer wakker te slaan. Knap werk.
Uitleg niet nodig, lijkt me. Gewoon lezen. Tip: stimuleer jongeren dit boek te kiezen voor de leeslijst Letterkunde.
Japin maakte de verwachtingen die ik na het lezen van De overgave had niet helemaal waar. Vaslav was een fascinerend persoon, maar Japin weet hem bij niet volledig tot leven te wekken. Hij blijft door de wisselende vertellers en hun beschrijvingen van buitenaf een man op afstand. Relativerende opmerking bij mijn kritiek: mijn teleurstelling ontstond uit een verkeerde verwachting, het boek is geweldig opgebouwd en de stijl is onberispelijk. Dus wel echt een leestip.
Mijn moeder heeft me ooit geleerd dat je niet mag lachen om een geestelijk gehandicapte mensen. Sorry, mama!
Ben de roman momenteel aan het lezen. Het verhaal weet me niet echt te grijpen (kan door de griep komen), maar Van Dis schrijft zinnen die als golven van de het ene naar het andere continent rollen.
Eerder verscheen de top 10 van Anton Brand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten