Open Monumentendag in Groningen

Gisteren met Diane langs open monumenten geweest in Groningen. We begonnen in de Oosterkerk, een kerk die er aan de buitenkant wel streng en imposant uitziet. Van binnen oogt alles vriendelijker en moderner (videoschermen naast het kerkorgel). Glas in lood-ramen zonder afbeeldingen, maar wel met heel veel kleur.

Daarna naar het huis van de Odd Fellows, een soort Vrijmetselarij maar dan niet echt. De vrouw die ons rondleidde wist niet precies het verschil. Volgens haar werkten de Odd Fellows meer aan de samenleving en de Vrijmetselarij meer aan zichzelf. Het leek meer op het verschil tussen Albertus en Vindicat, hoe hard Albertus ook probeert om een ballerig imago te krijgen de echte foute ballen zitten toch bij Vindicat. Veel voor de hand liggende symboliek in de belangrijkste zaal boven, met het Alziend Oog dat over alles waakte. Een bijbel op een kubusje met graden die je kon behalen leek een religieuze achtergrond te verraden, maar volgens de vrouw mocht er in deze zaal niet over geloof of politiek gesproken worden. Wat de letters VLW betekenden die overal stonden wist ze helaas ook niet. Diane die even op een Engelse oorkonde op de want keek wist al vrij snel dat die stonden voor de vertaling van Friendship, Love and Truth.

Beneden was nog zo'n zaaltje met het Alziend Oog, maar dan in een wat modernere uitvoering.

Om het hoekje was het gebouw van de Vrijmetselaars die ook een open dag hadden. Dezelfde dingetjes. Een Alziend oog dat de boel bewaakte, een Bijbel op een zuiltje. Gelukkig ook wat eigen symboliek zoals de ruwe steen waar aan gewerkt kan worden etc. etc. De man die een inleiding van een kwartier voorlas benadrukte dat in dit zaaltje (met weinig sfeer, want te modern en te groot) 'gewerkt' werd. Waaraan precies was niet duidelijk: er werden lezingen gehouden en meer van dat soort zaken. Zowel de Odd Fellows als de Vrijmetselarij lijken me clubjes waar men een gevoel van saamhorigheid probeert te creëren door pseudosymboliek van een kinderachtig niveau. Maar zolang ze niemand kwaad doen en zichzelf en de samenleving verrijken dan kan het geen kwaad. Toch bleef je denken dat er wel heel erg een ons kent ons-sfeertje hing. 'Het was wel jammer dat Anders Breivik ook een vrijmetselaar was,' zei de inleider.

Via een klooster in de Moesstraat, dat eigenlijk nog niet open was en waar men voornamelijk aan esoterisch gedoe deed, gingen we naar de watertoren aan de Noorderbinnensingel. Daar moest je via een smal gietijzeren naar boven. Op de eerste verdieping (verder mocht je niet) kon je op een smal richeltje rondlopen. 'Eigen risico,' zei de mevrouw beneden steeds met nadruk.

Via het Gasthuis in de A-kerkstraat (de gevel beloofde meer dan het huis erachter kon waarmaken, maar de mensen die er woonden waren dolgelukkig) gingen we naar de Wolthoorn, levend monument voor dorstigen. Onderweg kwamen we nog wel een scheldende en tierende moeder tegen. Een zoontje probeerde steeds weg te lopen. Papa zei helemaal niets. De oudste zoon pakte tenslotte maar moeders hand om haar te kalmeren. Over twintig jaar zit daar wel een roman in, gok ik.