NHL: weer een eigen plek in Groningen

Twintig jaar geleden gaf ik nog les in het Ubbo Emmius-gebouw. Het was het laatste jaar, de laatste studenten maakten de cursus nog af in Groningen, voor de rest was de lerarenopleidingen verkwanseld aan Leeuwarden. De lerarenopleiding Nederlands in Groningen kende vroeger een instroom van zo rond de honderd studenten. In Leeuwarden schommelt dat meestal tussen de tien en twintig studenten. Alleen de deeltijdopleiding Nederlands bloeit echt met een instroom van vijftig. In Groningen bleef wel de eerstegraadsopleiding Nederlands, maar omdat we geen eigen gebouw meer hadden, zwierven we door de gebouwen van de universiteit. Dat was heel prettig toen we midden in de stad op en rond het Harmoniegebouw zaten, maar het werd minder prettig toen we werden verbannen naar sfeerloos jaren zeventig-gebouw aan Landleven 1. Je had altijd het idee dat je op visite was. Altijd andere codes voor het inloggen op de computer, elk jaar weer gedoe met sleutels, zeuren om koffie. Onze opbergruimte bestond uit 1 (één) plank in een kast die we deelden met andere opleidingen. Let wel: op die ene plank moesten alle docenten Nederlands het werk van hun studenten bewaren. Sinds gisteren is het anders: de NHL heeft weer een eigen gebouw, tweehonderd achter het oude Ubbo Emmius-gebouw (nu Marie Kamphuisborg geheten).

Ik kan niet anders zeggen dan dat het een verademing was. De apparatuur in de lokalen werkte op ons eigen pasje (en het werkte ook meteen goed), er was taart, er was gratis koffie, er stonden aardige mensen achter de balie. De lokalen waren fijn, kortom: de NHL is terug. Nu nog de tweedegraadsopleidingen Nederlands terughalen en we kunnen weer groeien. De colleges gingen ook lekker. Ik fietste voor het eerst sinds lange tijd weer met een prettig gevoel naar huis toe.
Grotere kaart weergeven