Belcampo Stipendium: de opdracht

Of ik voor het overleg van het 'Belcampo-stiependiejum' kwam, vroeg het meisje achter de balie. Ze vertrouwde niet helemaal op mijn uitspraak van de prijs, want op haar papier stond het toch anders. Vandaag zat ik om de tafel met Rob Pronk, Gelly Talsma, Nyk de Vries en secretaris van de jury Ko Niestijl. Er was koffie, thee, cake en taart. Ik had net gisteren de brief binnen waarin mijn 'benoeming' vanaf 17 april bevestigd werd.

In de vergadering van vanmiddag zou het thema van de dichtbundel (want dat moet het worden) bekend worden. Ik dacht dat ik een opdracht zou krijgen, maar ik mocht eerst zeggen of ik zelf een idee had. Dat had ik inderdaad al bedacht de afgelopen dagen. Mijn thema zal zijn: de verdwenen provincie. Wat is verdwenen maar is er nog steeds. Ik wil een dag gaan kijken in Heiligerlee. Ik wil zien of de geest van Gomarus nog in de Martinikerk hangt. Ik wil de monniken in Aduard zien rondlopen. Ik wil weten wie de schilder Johan van Zweden achterliet in Dachau en wie er weer terugkwam.