In het nieuwe nummer van Schrijven bespreekt Atze van Wieren het gedicht 'Witte Veder' uit Vallende mannen.
Ik vind 'Witte Veder' een prachtig gedicht. Persoonlijk had het van mij wat meer structuur en poëtische kenmerken mogen hebben. Wat meer muzikaliteit ook. Het leunt nu bijna tegen het prozagedicht aan. Daar is niets op tegen, het is puur mijn eigen voorkeur.De laatste kanttekeningen zijn overigens de enige tegengeluiden in het artikel. Van Wieren is vooral te spreken over het monostichon: 'Waarom gaat schaamte langer mee dan geluk?' Op zich is dat grappig, want dat is een regel waar ik zelf erg veel moeite had. Ik heb tot het laatst gedacht dat die zin eruit moest, want te uitleggerig, te veel toelichting gevend, te grote woorden gebruikend. Op advies van Jan Glas, die de bezwaren ook wel zag, is die toch blijven staan, omdat hij bij het voorlezen wel werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten