Op zoek naar de nieuwe Boven Jan (4): Cave Oporto

Eten bij Cave Oporto

Doeke kwam van zijn datsja in Stedum. Met de bus, omdat er weer eens iets gerepareerd moest worden. Dan zie je dus heel Groningen langskomen voordat je in Groningen bent. We hadden afgesproken in Cave Oporto, een restaurant dat in mijn herinnering altijd al in een kelder in de Brugstraat heeft gezeten. De naam geeft al aan dat het een Portugees restaurant betreft. Net zoals je je bij Chinese restaurants moet instellen op doorjengelende Chinese muziek, zijn Portugese restaurants vergeven van de fadoklanken. Gratis saudade bij de patat.

het pannetje van Cave Oporto

Wie Cave Oporto kent, ziet al reikhalzend uit naar het pannetje met stokbrood en kruidenboter. Voordat de kaart werd gebracht, werd ons al gevraagd of we dat wilden. Natuurlijk. Je vraagt je even af of het een gratis geste van het restaurant was, maar op de rekening vind je het Pão Oporto gewoon terug. Maakt niet uit. Ook nu was dit voorgerecht weer heerlijk al hadden de randbroodjes in ons pannetje wel iets meer gouden glans mogen hebben.
Daarna kwam de kaart en konden we een voorgerecht en hoofdgerecht kiezen. Het meisje dat ons tot zover bediende was inmiddels vervangen door een jongeman die snel, adrem en zeer oplettend was. Dat juichen we zeer toe in het restaurantwezen. Aangezien we al een voorgerecht hadden gehad, kozen we meteen voor het hoofdgerecht (in het verleden heb ik met een ander nog wel eens een extra pannetje besteld).
De menukaart is tamelijk traditioneel (de prijzen op de website zijn allemaal net iets hoger dan die wij moesten betalen), iets meer avontuur zou het restaurant een opkontje kunnen geven. Doeke nam de varkenshaas gegratineerd met brie en een saus van rode wijn en ik nam gebakken zalmfilet omwikkeld met bacon en begeleid door een bieslooksaus. Beide gerechten waren goed bereid, niets op aan te merken. Er werden lekkere dikke frieten bij geserveerd (pluspuntje), maar om de mayonaise moest je vragen (minpuntje), maar daardoor had Doeke wel weer een leuke babbel met de ober over het bestaan van Portugese mayonaise (pluspuntje) die overigens niet bestaat (minpuntje) (voor de Portugese mayonaise dan)( ja, aïoli, maar dat is toch iets anders).

Doeke's varkenshaas met op de voorgrond dikke frieten

Coens zalmfilet met en beetje bacon

De familie van Doeke heeft één apart trekje: er is altijd wel iemand die iets kapot maakt in een restaurant. Toen mensen aan een buurttafeltje het lampje boven hun tafel aan en uit knipten, deed Doeke dat meteen na bij onze tafel met als gevolg dat we daarna in het donker zaten omdat het hele lampje kaduuk was.
In het schemerduister aten we daarna ons nagerecht: een proeverij van verschillende nagerechten. Om het op zijn Sallands te zeggen: ook dat was goed binnen te houden.

toet met crème brûlée, walnotenijs en Portugese pudding en kaarsverlichting

Bediening: de mannelijke ober snel, attent en oplettend.
Locatie: dat fadogedreutel hoor je na een tijdje niet meer. De tafeltjes staan wat op elkaar. Gelukkig hadden wij beschaafd omringend publiek zodat we gewoon konden praten.
Kosten / Baten: €73,25 voor drie gangen + vier huiswijnen + drie koffie. Dat is heel redelijk geprijsd.
Boven Jan-gehalte: ook Cave Oporto is geen restaurant om wekelijks terug te komen, maar het is wel fijn te weten dat dit restaurant met een basiskwaliteit er altijd is. Over een jaar willen we dat pannetje met stokbrood wel weer proeven.

Een 7 ½.