In 2002 overleed ze op 93-jarige leeftijd. Deze foto moet zo'n twintig jaar daarvoor genomen zijn en daarop is ze al echt een oma. Mijn moeder is nu ook oma, maar ziet er niet uit als een ouderwetse oma. Vroeger deed je als je de vijftig gepasseerd was een omajurk aan, met een vest eroverheen, je liet je haar permanenten, nam vleeskleurige kousen en beige schoenen en klaar was je voor de rest van je leven.
Op de achtergrond de fiets van oma, met zelfgebreid zadelhoesje. Deze foto komt nog uit de tijd dat je fotorolletjes had waarop je 24 foto's kon schieten. Daar deed je een jaar mee. Hier vroeg ik haar te poseren, dat hield ze niet lang vol. De tweede foto is leuker. Vanaf dat moment heb ik mensen alleen gevraagd te poseren voor de foto die ik erna neem.
2 opmerkingen:
Net doen of er iets aan je camera mankeert wil mensen ook nog wel eens uit de plooi krijgen.
Ook mooi die gewoonte om oma's en opa's naar de plaatsnaam te vernoemen waar ze woonden. Ik ging met mijn zussen en vader en moeder zondags naar opa en oma Heelweg en opa en oma Sinderen. Is dat typisch een plattelandsgewoonte vroeg ik me af?
Een reactie posten