Familiegeschiedenis waarin de Eerste Wereldoorlog een centrale rol speelt. Hertmans plaatste het aangrijpende dagboek van zijn grootvader in een roman die vertelt over een man die noodgedwongen militair was geweest en eigenlijk kunstschilder had willen zijn. De spagaat tussen droom en werkelijkheid.
Intrigerende roman over een man die zorgzaam is voor katten, maar in zijn relatie gewelddadig wordt. Hoewel ik mij het omgekeerde beter zou kunnen voorstellen, weet Quariaghi overtuigende personages neer te zetten.
Wie Verhulst ooit heeft horen voorlezen, leest deze roman als een luisterboek. Mijn vader werkte ooit in een bejaardenhuis voor dementerenden en mijn herinneringen aan de keren dat ik daar op bezoek kwam, zijn door Verhulst weer tot leven gewekt. Zo hoop ik niet te eindigen.
Leesboek dat me alleen al aansprak door de tekeningen van Thé Tjong-Khing. Ik kocht het op de boekenbeurs in Antwerpen (voor mijn jongste zoon) en kreeg er een schets van Vos als ridder Joris in. Mijn zoon heeft het boek uiteindelijk wel gekregen…
Nieuwe studie die de vraag of (koning) Arthur echt bestaan heeft, probeert te beantwoorden. Ik zal zijn bijdrage aan deze discussie, die voorlopig nog wel zal doorgaan, niet verklappen.
De columns van Bervoets in de Volkskrant sla ik over, maar haar derde roman, een variant van Lord of the Flies heeft een aantal passages die mij aangrepen. Ik geloof dat ik liever in zo’n situatie als eerste ben ‘vertrokken’.
Voor mijn leeslijst Engels las ik zijn beroemde thriller The Day of the Jackal en sindsdien is hij mijn favoriete thrillerauteur gebleven. Altijd een goed gedocumenteerde plot die tot het eind spannend blijft.
Door het interview dat Coen Peppelenbos met Heijne had over Louis Couperus, ben ik het essay van Heijne gaan lezen. In één adem uitgelezen.
Onlangs woonde ik opnieuw een voordracht van dichteres Tjitske Jansen bij. Ze droeg voor uit Koerikoeloem en uit nieuw werk, dit keer zonder begeleiding van muziek zoals deze zomer tijdens Dichters in de Prinsentuin. De muziek heb ik niet gemist. Ik kijk uit naar haar nieuwe bundel die volgend jaar zal uitkomen.
Jarenlang verslond ik Suske en Wiske’s; de oude (middeleeuwse) legenden die Vandersteen vaak verpakte in zijn verhalen spraken tot mijn verbeelding. De nieuwste albums inmiddels door een collectief gemaakt hebben die kwaliteit niet meer. Tot mijn verrassing kwam begin dit jaar het album Amoras uit. Het begin van een zesdelig vervolgverhaal waarin Suske en Wiske volwassen zijn. Andere stijl en toon die mij net als vroeger nieuwsgierig maken naar het vervolg.
De voordracht van zijn gelauwerde roman Sprakeloos in de stadsschouwburg dit voorjaar, is voor mij de theatervoorstelling van 2013. Ademloos ruim twee uur geluisterd naar een briljante vertolking van een meesterwerk. Gelukkige slaven had voor mij niet de impact van Sprakeloos toch blijft een roman van Lanoye voor mij altijd de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten