Redmond O'Hanlon raakt verdwaald op weg naar de Suikerfabriek

Je hebt jungles doorkruist, je bent oceanen overgestoken en toch kun je verdwalen in Groningen. Het overkwam gisteren reisschrijver Redmond O'Hanlon op weg naar de Suikerfabriek in Groningen. Voor deze, inderdaad nogal afgelegen, locatie was gekozen omdat de lezing in de bibliotheek binnen twee dagen uitverkocht was. Deze aan alle kanten alternatieve plek kon 300 man bergen. Allemaal 'intellectuals' zei O'Hanlon later gekscherend.

Het publiek moest dus even wachten voordat O'Hanlon binnenkwam. Buiten scheen de lentezon en zaten mensen (antikraak?) in de zon te kijken naar al die drukte in 'hun' gebouw, binnen in de ijskoude enorme hal hielden de mensen hun jassen aan en sloegen ze een deken om die uit voorzorg was neergelegd door de mensen van de bibliotheek. Literaire duizendpoot Roos Custers toonde haar klassieke krokodillenleren tas aan de jarige bibliotheekdirecteur Doeke Sijens (59). Op het tasje zat een echte babykrokodil geplakt. Een macaber schouwspel.

Toen O'Hanlon eenmaal binnen was, in zijn uniform van lichtblauwe overhemd met om de schouders een donkerblauwe trui geknoopt, begon hij al voor de eerste vraag gesteld was te spreken over zijn oponthoud. Zijn navigatiesysteem had hem de verkeerde kant op gewezen. Op een gegeven ogenblik was hij zelfs langs de weg gaan plassen, waarop hij meteen door een paar meisjes was aangesproken wat hij daar aan het doen was. Meisjes die overigens ook op weg naar de lezing waren. Even verwijlde de geest van O'Hanlon bij al die Nederlandse meisjes op hun stoere fietsen. En ook in het gesprek daarna konden de gedachten van O'Hanlon met gemak afdwalen en uitkomen bij Nederlandse meisjes.

Interviewer Jan Blaauw, die in onberispelijk Engels zijn vragen stelde, was een groentje in het vak. Hij had zich terdege voorbereid en stelde zeer uitgebreide vragen. Zo kwam hij via een lange inleiding over Nikolaj Przewalski (ontdekkingsreiziger en in Nederland vooral bekend vanwege de naar hem genoemde paarden die wel eens in dictees opduiken) tot de vraag: Als u Przewalski nu een vraag zou mogen stellen, welke zou dat dan zijn? 'Are you gay?' antwoordde O'Hanlon prompt, waarna Blaauw aan een volgende vraag kon beginnen. Het was een beetje jammer van al het voorbereidende werk van Blaauw die echt zijn best had gedaan op deze middag, dat O'Hanlon niet wezenlijk geïnteresseerd is in de vragen. Hij pikt er één of twee elementen uit en weet dan anekdotes aan elkaar te rijgen, met een superieure vorm van ironie. Die Britse manier van spreken, waarin elke bijzin wel een glimlach oplevert, was goed besteed aan het publiek. Ook Blaauw liet zich niet uit het veld slaan door de zijwegen die O'Hanlon bewandelde. Dit was zo'n middag waarop iedereen genoot.

Voor de echt avontuurlijken (waartoe ondergetekende niet behoort) was er in de pauze de mogelijkheid om insecten te eten. Wurmen in bonbons en sprinkhanen in pannenkoekjes, voor de liefhebbers. In de zaal begon O'Hanlon aan een marathonsigneersessie van de boeken van zijn fans. Boekhandel De Zwerver was deze keer uitgenodigd om de boekentafel te verzorgen en draaide een goede omzet.


Op de facebookpagina van de bibliotheek een fotoreportage (met Giny Backers) van de middag.