Oud
Ik interview de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst naar aanleiding van de toneeluitvoering van De laatkomer. In tegenstelling tot de titel van zijn boek is hij een uur te vroeg aanwezig. Het boek gaat over een oude man die genoeg heeft van zijn vrouw en de familiale verplichtingen. Hij doet alsof hij dementeert en ontsnapt aan zijn eega door in een tehuis geplaatst te worden. 'Het toneelstuk is echt heel erg,' zegt een vrouw die bij de try out aanwezig was tegen Verhulst, vlak voordat ik hem moet interviewen. Drie uur later moet de schrijver bij de première van zijn stuk aanwezig zijn. Hij kijkt me licht vertwijfeld aan. Nederlandse eerlijkheid is niet altijd even welkom.
Als interviewer kun je zo af en toe ook op de verkeerde knoppen drukken. Zijn nieuwste boek Kaddisj voor een kut gaat voor een groot deel over de ervaringen die Verhulst zelf heeft meegemaakt in jeugdinrichting. Vooral het eerste deel vind ik erg goed. Ik vraag of hij er ooit een dikker boek over gaat schrijven, Het verdriet van België door de ogen van Dimitri Verhulst. De schrijver vindt het een foute vraag, omdat hem altijd gevraagd wordt waarom hij zulke dunnen boeken schrijft en hij vindt dat die dunne boeken net zoveel kunnen zeggen als dikke boeken. Willem Elsschot werd ook zijn hele leven gevraagd waarom hij geen dikkere boeken schreef. Ik probeer uit te leggen dat ik het eerste deel zo goed vond dat ik graag meer had gelezen en dat mijn vraag dus een verkapt compliment was. Verhulst gelooft me maar half.
Vandaag ben ik vijftig geworden. Die leeftijd contrasteert sterk met mijn idee dat het echte leven nog moet beginnen. De laatkomer is de titel van mijn leven. Die vaste partner mag nu wel eens komen, die auto voor de deur kan er ook wel van af en mijn mooiste boek moet nog uitgegeven worden. Ik ben echter bang dat ik, zonder dat er maar iets verandert, scheefgroei tussen de naar elkaar toe buigende stapels boeken. Eén aardbeving en ik word verpletterd. Hij stierf in zijn harnas, staat er dan in het in memoriam.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 4 oktober 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten