Hakkert
In mijn tienerjaren bracht ik in Raalte het Overijssels Dagblad rond. In ons dorp was het Sallands Dagblad echter de grootste regionale krant en daarnaast was er nog een kleinere speler op het journalistieke veld: de Zwolsche Courant. Drie regionale kranten! Meer dan dertig jaar later, na allerlei fusies en overnames is een amalgaankrant overgebleven, De Stentor, die dapper het hoofd boven water houdt. Nog verder naar het oosten bepaalt de Twentsche Courant / Tubantia het regionale nieuws. Net als bij onze noordelijke kranten wordt steeds opnieuw gekeken of het mes niet ergens in kan.
Het blijft aanhoudend zwaar weer voor regionale kranten: deze week werd bekend dat Theo Hakkert (zijn stukken werden vroeger ook in deze krant geplaatst) zijn literaire pagina's kwijtraakt bij de Twentsche Courant / Tubantia. Het literaire aanbod wordt in het vervolg gebracht van door de Persgroep, vanuit Rotterdam. Criticus Joep van Ruiten schreef: "Theo Hakkert bereikt met zijn stukken een groter publiek dan Trouw, Het Parool en De Volkskrant bij elkaar opgeteld. Of de Persgroep dit gat vanuit Rotterdam kan vullen is maar de vraag. De kans dat de ‘opvolgers’ van Hakkert over dezelfde expertise en mogelijkheden beschikken durf ik te betwijfelen tot het tegendeel is bewezen."
Die expertise en het enthousiasme van Hakkert heb ik niet niet alleen gelezen in zijn recensies en interviews, maar ook gezien in het openbaar. Aan het begin van het jaar viel Hakkert in bij Vers voor de Pers toen een Volkskrant-criticus het op het laatste moment liet afweten. Hij zat tussen Arjen Fortuin van NRC Handelsblad en Jeroen Vullings van Vrij Nederland en praatte voor de vuist weg praten over schrijvers die door de andere panelleden werden aangeraden en boeken die nog moesten uitkomen in vertaling (het origineel had hij al had gelezen). Hij was niet blasé en had, dat is misschien wat me het meest voor hem innam, een oprechte nieuwsgierigheid naar nieuwe romans. Die man ontnemen ze dus zijn pagina's. Dat is dom en doodzonde, want literatuurbeschouwing moet niet louter een randstedelijke aangelegenheid worden. Het is daarnaast een teken aan de wand. Heden ik, morgen gij.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 25 april 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten