Sinds 2000 ben ik op vrijdagen parttime uitgever. We geven tussen de tien à twintig boeken per jaar uit. Mijn taak is vrij snel gereduceerd tot redacteur, omdat ik van de financiële kant van de zaken niets begrijp. Als ik een begroting lees, bekruipt me een lichte paniek omdat ik het systeem van debet en credit als iets ondoorgrondelijks beschouw. Voor iemand die in vier atheneum wiskunde met een zucht van verlichting heeft laten vallen leidt het zien van een reeks willekeurige cijfers tot een regressie van zijn rekentrauma. De afspraak op de uitgeverij is nu algemener geformuleerd: zorg dat we niet failliet gaan door de boeken die je uitkiest.
Donderdag werd bekend dat Ard Posthuma volgende week tijdens Poetry International de Brockway Prize ontvangt voor zijn vertalingen. Een van de meest rare boeken die we hebben uitgegeven is De Jobsiade van de vergeten Duitse schrijver Carl Anton Kortum, een achttiende-eeuws heldengedicht in knittelverzen. Voorbeeldje: als de jonge Hieronymus Jobs examen moet doen is hij wat zenuwachtig: 'Hij trachtte daarom zijn vrees te doen slinken / Door zich een stuk in zijn kraag te drinken, / Hoewel vader Jobs zich heeft uitgeput / In een afkeurend met-het-hoofd-geschud.' De vertaler van onder meer Goethe's Faust raadde ons dit boek aan, nadat geen enkele randstedelijke uitgeverij een uitgave aangedurfd had. Een vergeten schrijver, rammelende verzen en dan ook nog Duitse humor: dat leek geen formule tot succes.
Op de avond van de presentatie van De Jobsiade werd de vertaler geïnterviewd door Driek van Wissen die bezwaar maakte tegen één zinnetje uit de inleiding waarin hij zichzelf herkende: 'Light-versedichters tellen tegenwoordig de versvoeten van hun sonnetten of sonnettetten pijnlijk nauwkeurig, zeker nu een van deze renegaten als 'Dichter des Vaderlands' de poëtische troon geusurpeerd heeft.' Van Wissen, goed bevriend met Posthuma, kon het plaagstootje wel pareren en amuseerde zich met het heldengedicht. Natuurlijk is de vertaling van Faust ook een aardig klusje, maar om de onbeholpen stijl van Kortum even onbeholpen weer te geven is pas echt een beproeving. Het boek werd bijna nergens besproken. Wij hebben er echter enorm veel plezier aan beleefd en we zijn gelukkig net niet failliet gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten