Academisch Groningen

Vrijdag was de presentatie van Poëtisch Academisch Groningen. Niet alles bleek te gaan zoals ik gehoopt en verwacht had. Sterker nog: niets ging zoals ik gehoopt had. Het begon als 's ochtends toen ik in een copyshop de voorkant van het boek op een T-shirt wilde drukken. Een vervelend mannetje van RCG had daar geen tijd voor. Bij RCG zijn ze altijd druk met iets anders en erg goed in de klanten erg lang laten wachten. En zo'n afwijzing wordt gebracht met een air die allerstuitends is. Een klant die wat wil, het is verschrikkelijk.
Nog vier copyshops en drukkerijen geprobeerd, waar de verkopers aardiger waren, maar het resultaat hetzelfde bleef. Toen maar een vrolijke blouse 's middags aangedaan, maar nu ik de foto's terugzie van die middag lijkt het net of ik 8 maanden zwanger ben en me in positiejurk naar de presentatie had gegeven. Wel naar de kapper geweest.
's Ochtends stond eindelijk een klein aankondigingetje in het Dagblad over de presentatie. Voor de rest nergens iets gezien. Ja, in de Gezinsbode het artikel van Herman Sandman, maar dat had ik zelf 'geregeld', het lustrumbureau van de RuG met maar liefst vier of vijf medewerkers hadden het niet verder kunnen brengen dan 6 regeltjes in de krant. Ik hoorde dat zelfs de Universiteitskrant niets had geschreven.
Van het bureau verder ook niets goeds. Wimer van der Veen die me de hele week al een draaiboek beloofde bleef in gebreke en gaf me een half uur voor de presentatie een lijstje met mensen die zouden voorlezen. Dat lijstje bleek later ook nog niet te kloppen.
Het gebrek aan publiciteit zorgde ervoor dat de dichters voornamelijk optraden voor andere dichters. Hier en daar zaten wat vrienden van mij en mijn vader en moeder waren gelukkig ook op tijd (zoals altijd de eersten).

De presentatie op zich ging goed, alhoewel niet iedere dichter wist dat hij of zij mest voorlezen en dat was jammer. De rector-magnificus Frans Zwarts, die hier komt aanwandelen, was in ieder geval goedgemutst.

Het programma na de pauze (een interview met Def P en Doeko Bosscher) viel letterlijk in het water, want opeens regende het pijpenstelen. Gelukkig zat mijn deel er toen op en konden Peter ten Hoor en ik snel de boeken van de uitgeverij in veiligheid brengen.
In de consternatie bleek iedereen of naar binnen te zijn gegaan of helemaal weg te zijn. We besloten om de boeken weg te brengen naar de uitgeverij en daarna te gaan eten bij de Mexicaan. Daar bleek dat we Giny vergeten waren (die was naar binnen gegaan, naar later bleek). Telefoontje naar haar huis, maar ze was nog niet thuis. Later wel een telefoontje terug, maar toen had Giny geen zin meer om de stad weer in te gaan. We zaten dus alleen met Corrie Joosten en Peter en zijn vrouw Jenny aan tafel, terwijl ik op een lange tafel met vrienden en schrijvers gehoopt had. Vader en moeder waren alweer terug naar Raalte.
Na het eten nog maar even langs gegaan bij Giny, want ruzie kon ik er niet ook nog bijhebben. Gelukkig is Giny niet al te lang boos. Thuisgekomen sla ik een bladzijde van Poëtisch Academisch Groningen open en zie ik me toch een enorme koe van een spelfout!

Kortom: ik heb de hele zaterdag nodig gehad om van m'n chagerijn af te komen.