Harde actie - nieuws 10

De eerste recensie voor de homoseksuele medemens

Vandaag schrijft Joep van Ruiten in het Dagblad van het Noorden de eerste recensie over Harde actie. Recensie van het type: mooi groot, goede foto en gelukkig zijn de namen goed gespeld. Goed voor een blurp op de achterzijde: 'het wederom soepel geschreven en vrolijk makende Harde actie'.
Voor de rest lijkt het of de recensent nog in de jaren vijftig in Drenthe leeft: 'En passant wordt de vraag opgeroepen of ook de macho Tim de Griekse beginselen is toegedaan.' De Griekse beginselen. Die termen gebruiken we alleen nog maar ironisch.
Joep van Ruiten heeft in ieder geval schik om de roman: 'Het is, kortom, vrolijkheid troef en lachen geblazen.' Maar dat is niet genoeg vindt hij. 'Zeker nu de tolerantie jegens de homoseksuele medemens in de [sic] bepaalde delen van dit land schijnt af te nemen, hadden de schrijvers van deze doelgroeproman wel iets feller van leder mogen trekken tegen homofobe types als Ada Boelens en populisten als Pompidou.'
Vier dingen storen mij aan zo'n opmerking:
1 'leder' = een Reviaanse verwijzing, maar hier niet op zijn plaats (maar ja, die Reve is ook homo, dus...);
2 het komt regelmatig voor dat critici commentaar geven op wat we hadden moeten schrijven in plaats van op wat we schrijven;
3 'de homoseksuele medemens'. Kan ik vreselijk kwaad om worden. Onder het mom van een positieve politiek correcte bewering, toont de recensent toch zijn ware gedaante. Je hebt mensen en homoseksuele medemensen. Net zo erg als de zwarte medemens, de joodse medemens etc.
4 'doelgroeproman'. Als je een boek schrijft over een man en een vrouw is het voor iedereen, maar als de hoofdpersonen in meerderheid gay zijn is het opeens een doelgroeproman. Nou, laat ik hier maar verklaren dat deze roman ook bedoeld is voor de heteroseksuele medemens.

Uitgever Peter vindt altijd dat ik me te druk maak over recensies (dat klopt) en dat ik pas tevreden ben als er alleen maar 'Prachtig! Koop dit boek!' staat (klopt ook).