Zaterdagavond bij de stadsdichter van Leeuwarden wezen kijken. Hij had van de SLAL carte blanche gekregen om uit te nodigen wie hij maar wilde. Het leverde een bonte stoet aan dichters en schrijvers op. Veel Friese schrijvers natuurlijk, waarbij de meesten echt hun best deden om zo eentonig mogelijk voor te lezen. Wat dat betreft konden ze nog wat leren van de rappers die Hut een keer had zien optreden en die nu voor zittend en enigszins bedaagd literatuurpubliek de stemming erin probeerden te krijgen. Twee dingen vielen op. Hut mocht steeds uitleggen waarom hij voor een bepaalde dichter of schrijver had gekozen en bijna nooit maakte hij inhoudelijke opmerkingen over het werk van de auteur. De manier van voordragen of de eerste ontmoeting met de auteur waren voor hem aanleiding om zo'n schrijver verder te volgen. In eerste instantie leek me dat nogal mager, maar toen ik er later nog eens over dacht vond ik het wel verfrissend. Naast de rap-act was Peter Ghyssaert het hoogtepunt van de avond. Hut waagde zich wederom niet aan een inhoudelijke duiding, maar vertelde vol vuur over de eerste kennismaking met diens poëzie. Dat hij het zo mooi vond dat hij spontaan gedichten ging voordragen aan vrienden en dat die vrienden de bundel uit zijn handen pakten om ook stukken voor te lezen.
Kijk, dat geeft hoop voor de toekomst. Dichters die met veel plezier gedichten van collega's willen voordragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten