Poëzie in beeld

De plaatselijke omroep van Leeuwarden, Mercurius, maakt een serie miniclips met de gedichten uit Poëtisch Leeuwarden. Vandaag was ik aan de beurt. Op de algemene begraafplaats aan de Spanjaardslaan zag ik geen filmploeg staan. Dat klopte, want de filmploeg bestond uit een man die alles alleen deed. Hij was op de fiets gekomen met een camera in de fietstas.

Hij positioneerde me voor een mooie boom met wat scheve graven op de achtergrond. Net op het moment dat hij wilde gaan filmen begonnen de straaljagers op de vliegbasis Leeuwarden hun motoren even te starten. Zeven minuten later kon ik het gedicht voorlezen (ik moest zelf mijn microfoon vasthouden, die met een snoertje aan de camera vastzat). Daarna keken we het filmpje terug. Dat was althans de bedoeling, want op welk knopje de man ook duwde, beeld kwam er niet. Toen ging mijn cameraman, regisseur, opnameleider op zijn fiets weg om een nieuwe camera te halen. Dat gaf mij tijd om een paar foto's van de mooie begraafplaats te maken.




De sneeuwklokjes stonden al in bloei, de reigers stonden al op hun nesten. Sinds een maand werk ik aan de andere kant van Leeuwarden, maar tot voor kort stond mijn hogeschool vlakbij de begraafplaats. Een literaire plek omdat vroeger Hendrik de Vries uit Groningen kwam fietsen om bij Slauerhoff op bezoek te gaan. Vast uitstapje was een bezoek aan de begraafplaats. Daar zaten de mannen een paar uur te zwijgen op een bankje, waarna Hendrik de Vries weer kon terugfietsen.

Oude begraafplaats

Zelfs de zerken sterven een beetje af
cirkeltjes rotte tanden in de grond
de geur van vogeldood
mos, schuim en as, verloren jaren.
Het leven zit hoger, in de bomen
bij schijtende reigers en nesten
vol kraaien. Soms valt een jong ter aarde
om vergeten te worden tussen de
afgesleten namen. Geen bezoek, geen bloemen.
Alleen mijn knarsen op het grind
overstemt deze knekelkamer
met takkenorkest, het gekras in de toppen.
Nu vleugels hebben, vluchtwegen kennen.