Voordat het gesprek begon mocht ik al een handtekening zetten in Boven is het stil, maar ik verzekerde de vrouw dat ik niet de schrijver was. Niemand verwarde mij met Natalie Koch. Zij had muziek meegenomen, cellomuziek, die ze afspeelde terwijl ze voorlas. Haar debuut Streken heb ik deze week gelezen. Er zaten opvallend veel overeenkomsten in de boeken. In beide romans spelen broers de hoofdrol en is er sprake van een dominante vader.
Tijdens de vragen na de pauze begon iemand over de recensie van Kees 't Hart. Hij had Streken ingedeeld bij de 'vrouwenliteratuur'. Hij had het niet kwaad bedoeld, want hij besprak het boek positief. Er ontstond enig misverstand over wat wel en niet bedoeld was.
Gerbrand was aan het begin van de avond een beetje ontstemd (of speelde dat). Zijn boek Perenbomen bloeien wit (de herschreven versie) lag al op de toonbank, terwijl hij er zelf nog geen exemplaar van had. Dat kan soms gebeuren. Drukkerijen leveren vaak direct aan het Centraal Boekhuis en die brengen dan meteen de bestellingen rond. De uitgeverij is dan te laat om het 'eerste' exemplaar aan de auteur te zenden. Ben wel benieuwd naar deze nieuwe versie.
Terug op het station van Haren (in één keer goed gelopen) kwam ik erachter dat ik vergeten was foto's te nemen. Ik heb die toen maar gemaakt van het station van Haren. Dat is geen prettige plek bij wind en regen als je veertig minuten moet wachten op de trein naar Groningen.
6 opmerkingen:
In die veertig minuten had je ook naar Groningen kunnen lopen en was je nog warm gebleven op de koop toe.
ik heb erover gedacht...
Ik liep de 4 mijl van Haren al twee keer: even een beetje doorlopen en je bent er in en half uur...
ja maar toch niet met het volledige oeuvre van Bakker en Koch op je rug?
...wees blij dat je pak 'm beet Möring en Grunberg niet moest interviewen!
Je hebt toch een fiets? De wind is gratis. Dus..
De weeklezer
Een reactie posten