Martin Ros: de hoogtepunten van 15 mei

Bernard Dewulf is fenomenaal en andere hoogtepunten op radio Selexyz.

Bernard Dewulf - Kleine dagen

- Er waren veel Belgen bij betrokken, die genoemd werden bij de beste zes. Selexyzpresentator: Vier hè, vier van de zes. Waaronder één man die ik heel hoogachtte die Van de Broeke [Ros bedoelt Walter van den Broeck, cp], dat is natuurlijk een hele grote man. Die heeft een boek over zijn moeder geschreven, dat werkelijk adembenemend mooi is, maar wel wat eenzijdig nu natuurlijk, alleen één richting door. [Ros bedoelt waarschijnlijk toch Tom Lanoye, cp]
- Dewulf is eigenlijk een essayist. Het is ook een dichter, het is een man die een beetje in de stijl zelfs van Carmiggelt stukjes schrijft in de krant. Elke dag in De Morgen begroet ie de dag met een vrolijk stukje over zijn kinderen. [Dewulf is al een jaar geleden ontslagen bij de krant, cp]
- Fenomenaal.
- Hij is van 1960, is eigenlijk een echte amateur ook, hè? Zo'n man die door het land ploegt, achter z'n kinderen aan, maar ook voor z'n kinderen uit.
- Ja, die moeders hebben een geweldige taak in die gezinnen, hè? 's Avonds moet dat bord eten op tafel staan, de kleren van die kinderen moeten schoon zijn, elke dag hebben ze nieuwe wensen. Het is zo. het leven drukt op de vrouw.
- Ik zit in dat dorp, hoe heet het ook alweer? Putten! En daar krioelt het van de kinderen. Daar halen ze nog steeds de achterstand in, hè?
- Een hele moedige bekroning.
- Tom Lanoye schrijft een beetje voorspelbaar.
- Ik dank ook Aleid Truijens. Die moet daar invloed in hebben gehad in die jury, want die heeft zelf een boek geschreven hè, over een beetje een ongelukkig kind dat ze gehad heeft en die dat ook naar mijn gevoel onbegrijpelijk mooi heeft gedaan.
- Walter van den Broeck herhaalt zich teveel. Kijk, die prijs is ook een bekroning voor een heel oeuvre en dat is Selexyzpresentator: Ja, is dat eigenlijk, dat is toch gewoon een prijs voor zes genomineerde boeken? Het is niet een oeuvreprijs toch? Ja maar toch, het is toch een oeuvre. Een groot schrijver. Van een oeuvre. Die wordt bekroond. [Zoals gewoonlijk heeft de presentator gelijk, cp]

David van Reybroeck - Congo

- Dat was het bezit van de Belgen. De Belgen, die hun eigen land niet kunnen besturen. Je weet het, ze hebben niet eens een nationaal elftal. België is een ongelukkig land.

- De Belgen hadden bovendien een enorme afzetting van priesters, van nonnen, van kapelaans enzovoort. Ik weet niet of die het hele erge deden met die kinderen, waar we nu zoveel over lezen, maar laten we dat nou even vergeten. Die hebben ook veel goeds gedaan. Ze hebben die steden opgebouwd. Ze hebben van Congo een leefbaar land gemaakt. Die mensen wisten niet dat ze moesten poepen in een wc en niet op de grond, thuis.

- Je moet houden van de negers. Ik zeg het nu een beetje bedrukkelijk, want als je dit boek leest zonder meer te weten, dan zeg je: ik houd niet meer van de negers. Er staat ook op het omslag een neger die nou ja, die eruit ziet dat ie net met genoegen tien andere negers in elkaar geplunderd heeft.

Nop Maas - De rampjaren (1962-1975)

- En in die stilte van Friesland hè? Daar zat hij dan alleen. Dan had hij drie dagen alleen maar gedronken. Dan kwam het hele er.., hij deed het soms zes keer per dag. Ook het zichzelf bevredigen. Hij had een ongelooflijke potentie en die stond in dienst, jah, in dienst van zijn eigen lichaam, maar je kan zeggen: hij zocht het ook op. En hij zocht daardoor de knooppunten met de staat op en eigenlijk voor mij de verdediging en jij zegt het, hij verdedigde juist het ouderwetse: wees toch gewoon, werk in een ziekenhuis, help mensen van het hele erge af, dan ben je aan waardevolle burger.
- En dan de Reve-show. De Reve-show! Op de televisie, waar Antoine Bodar aan meewerkte, weet je dat nog, want die liep toen ook achter kleine jochies aan.
- Het is een prestatie. En over deze wonderlijke Nop Maas, die ook iets giechelends katholieks heeft soms, maar dat is juist het leuke, want daardoor begrijpt ie al die plannen van Reve, is ook een boek verschenen.