Adel op drift
Sta je in het rode boekje? Niet het boekje van Mao, maar
het boek waarin de adellijke families in Nederland worden opgesomd. Studente Loina
Aedema staat er wel in, als laatste van de familie, want er zijn geen andere
nakomelingen en de lijn kan niet via de vrouw worden overgedragen. Er is nog
één kinderloze, gescheiden oom en dat was het dan. Dag Aedema's. Marjolijn van
Heemstra, die eerder succesvol debuteerde als dichteres, schrijft over het nut
en de noodzaak van adellijke families. Wat verlies je als je een traditie van
meer dan duizend jaar stopzet?
De ouders van Loina zijn bij een verkeersongeluk
omgekomen. Ze is opgevoed door haar grootvader in een groot pand in Rotterdam,
waar de inventaris nog herinnert aan de betere tijden die de familie in
Friesland meemaakte. Elk jaar maken de twee een reis naar Oenkerk waar boer
Fluit als archivaris voor de familie optreedt en de grafkelder van de familie bijhoudt.
De laatste Aedema
begint na de dood van de grootvader. Loina gaat samen met Fluit op zoek naar
haar overgrootmoeder, ook Loina geheten, die toen haar zoon nog jong was op
mysterieuze wijze verdween. Dat geeft de roman de spanning van een zoektocht
mee. Op diverse plekken in Friesland, waaronder het gehucht Zwarte Haan, zijn
er nog getuigen die een deel van het raadsel van de verdwenen Loina kunnen
oplossen. Het lijk van de oude Loina moet gevonden worden en herenigd worden
met de rest, al is dat dan in een grafkelder.
Verdroogde besjes, adellijke huizen die in gebruik zijn
als asielzoekerscentrum, vergeten gewoonten en gebruiken: het lijkt of we
getuige zijn van een uitstervend cultuurgoed. Daartegenover staan enkele
jongeren die tevergeefs proberen de afkalving van de adelstand tegen te gaan.
Of zoals Loina zich een uitspraak van haar grootvader herinnert: ''s Avonds
vertelde hij me dat hij in een documentaire over insecten had gezien dat mieren
hun vertrouwde wegen naar het nest blijven lopen, nog lang nadat het nest
verwoest is.'
Van Heemstra schrijft niet echt mooie zinnen en soms
worden de gevoelens van de hoofdpersonen wel heel nadrukkelijk vermeld,
waardoor er voor de lezer weinig te raden overblijft. Toch word je in dit geslaagde
prozadebuut meegezogen in de ontrafeling van het verleden en zorgt van Van
Heemstra ervoor dat er nog een paar interessante verrassingen zijn. Uiteindelijk
lijkt de roman uit te lopen op een pleidooi voor het behoud van de adel (zoals
Jaap Scholten dat al eerder deed in Kameraad
Baron), ook Loina ziet in dat zij binnen die eeuwenlange traditie past.
'Dit soort verhalen laat zich niet beëindigen, er is altijd een onverwachte
wending, een nieuw zijpad, een duvel uit een doos.'
Coen Peppelenbos
Marjolijn van Heemstra - De laatste Aedema. De Bezige Bij, Amsterdam, 256 blz. €18,90.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 2 november 2012.
2 opmerkingen:
Het verhaal gaat misschien wel over een adellijk geslacht, maar de roman lijkt me te gaan over het dilemma van het enerzijds tot een groep moeten behoren als basis voor identiteit en anderzijds naar de anderen open willen staan.
Het verhaal gaat over een adellijke familie; de roman gaat over het dilemma van enerzijds tot een groep moeten behoren om een culturele identiteit te ontwikkelen en anderzijds naar de anderen en de wereld open willen staan. En over verliezen.
Een reactie posten