Aangezien ik uit Raalte kom (er nooit heb opgetreden overigens), ben ik altijd geïnteresseerd in de verkiezing voor de dorpsdichter. Poëzie en mijn geboorteplaats, een onmogelijk combinatie. Het lijkt wel of er niemand is die wel eens een dichtbundel leest en dat mensen die wel een dichtbundel lezen nooit zullen meedoen met de verkiezing tot dorpsdichter. Gerijmel en geknoei, dat zie je als je de tweejaarlijkse oogst wedstrijd voor poëzie-amateurs leest. de huidige dorpsdichter Gert Katerberg stak bij de vorige verkiezing met kop en schouders uit boven zijn medekandidaten.
Bij de oproep tot kandidaatstelling werd vorig jaar nog gezegd dat een deskundige jury de vijf beste inzendingen zou nomineren. Dat er nu slechts vier kandidaten zijn, doet het ergste vrezen.
Gemeente Raalte heeft ook niet zoveel over voor een dorpsdichter. Voor een fooi moet de dichter elk jaar 10 gedichten schrijven.
Dit jaar zijn er vier kandidaten. Op de site van de Stentor kun je video-opnames zien van alle kandidaten (die daarna hun gedicht voordragen). Op de site kan ook gestemd worden.
Thijs Poelhekke is 24 en komt uit Heino. Zijn gedicht 'Geen gezicht' valt op door een gebrek aan logica (wat ik zeer te prijzen vind), het gebruik van archaïsmen en clichés door elkaar heen en een volstrekt eigenzinnige zinsbouw en interpunctie. 'Straks tijdens zomerfeesten, gaat men samen aan de drank / In`t bont gezelschap kernen, zo harmonieus van klank. / Welk een onmeet`lijk geluk, voor bezorgers van uw krant, / Helemaal even alleen, in dit fraai Sallandse land.'
Pascal Dijkman woont in Wijhe, is 25, maar wil toch dorpsdichter van Raalte worden. Hij heeft zich godzijdank beperkt tot een kort gedicht waar ik niets van snap. 'Wekfles' lijkt een soort liefdesgedicht te zijn als ik kijk naar de laatste zinnen 'Zijn we er nog steeds / In elk ons beider hart.' Misschien zelfs een gedicht over iemand die dood is. Je weet het niet. De beelden wekfles, zout op vlees, trapeze en hart (als het al beelden zijn), maken de betekenis redelijk ondoorgrondelijk. Jammer dat Stentor TV een spelfout heeft aangebracht in de tekst.
Leny de Kort is 55 en heeft ondanks haar achternaam een erg lang gedicht geschreven. Dat komt vooral omdat ze erg korte regels maakt. Drie vier woorden en hup snel naar de volgende regel. Er is geen enkele reden voor die korte regels. De Kort maakt geen gebruik van eindrijm (is soms assonerend), laat staan van spannende of betekenisvolle enjambementen. Haar gedicht heet 'Samenwerking' en is geschreven in de tijd dat de VVD en de PvdA samen moesten komen. We kunnen spreken van een poging tot allegorie: 'En als de laatste / slok gedronken is, / de laatste hap / is weggekauwd, / en beide kanten, / zowel geest als lichaam / zich desondanks / toch gehoord / hebben gevoeld. / Bekoeld het strijdgewoel / en kan de ziel / weer rustig / ademhalen.'
Gerhard Zwolschen is 73 en heeft al eerder meegedaan. De titel van het gedicht 'Sallands glorie' is niet ironisch bedoeld. Het meest opvallend aan het gedicht, of ja, wat is het, van Zwolschen is het gebruik van puntjes. Als hij zich daartoe beperkt had, dan had ik het nog wel mooi gevonden, maar Zwolschen zet er ook woorden tussen. Zijn gedicht is een loflied op (spoileralert) de asperge.
Mijn hemel. Na Gert Katerberg is dit weer een flinke stap terug. Ik zou Raalte aanraden om die dorpsdichter maar weg te bezuinigen en van die paar honderd euro een paar goede dichtbundels te kopen voor de dorpsbibliotheek, dan heeft iedereen er plezier van. En als het dan echt moet, stem dan op Pascal Dijkman, die is het minst erg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten