Het internationale karakter kun je afzien aan de hapjes die in de stands staan. In de Arabische wereld veel zoete baksels en nootjes, bij de Duitsers zandkoekjes en chocolade. Na vijf uur zijn de verschillen groter, de westerse wereld eindigt in alcoholische netwerkbijeenkomsten, terwijl in de islamitische wereld een grote variëteit aan sapjes en thee te vinden is. Bij uitgeverijen van de Balkan kun je hele warme maaltijden naar binnen werken. Observatie: kookboeken zijn overal in de mode.
In hal 3.1, gangpad C, stand 119 wordt Leon de Winter geïnterviewd. De Winter is ook in Duitsland populair. Andere schrijvers in andere hallen en gangpaden moeten het soms met een handjevol mensen doen. Soms is ook dat handje niet vol. Het staat helemaal vol bij de schrijver van Ein gutes Herz. De Duitse interviewer heeft zich grondig voorbereid: het leven en werk van De Winter worden uitvoerig geschetst. Pas na tien minuten is de interviewer klaar. ‘Interessante man, Die zou ik ook wel eens willen ontmoeten,’ zegt De Winter. De interviewer begint vervolgens het boek van De Winter uit te leggen. Niet in drie zinnen zoals hij aankondigde, maar in drie hoofdstukken, culminerend in de vraag waarom twee hoofdpersonen vanuit het ik-perspectief zijn beschreven. ‘Van alle vragen in de wereld had ik deze het minst verwacht,’ antwoordt De Winter kort. ‘Ik heb werkelijk geen flauw idee.’
De mastodont Martin Walser is minder toeschietelijk als hij geïnterviewd wordt. ‘Met die vraag kan ik niets,’ moppert hij als iets hem niet bevalt. Even later valt hij woedend uit naar de interviewer als deze het waagt een te negatieve recensie aan te halen. Het Duitse publiek reageert geschokt, ik dacht dat het toneelspel was en lach hardop.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 12 oktober 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten