1 Kees 't Hart - Teatro Olimpico
Alles klopt aan deze roman. De vorm (het verhaal is als een brief geschreven), de stijl (luchtig, met fantastische herhalingen die het slapstick-effect versterken), de plotontwikkeling (voortdurend denk je als lezer: 'Kan het erger?' Ja, het kan erger), zelfs het omslag (ontworpen door Anneke Germers) sluit fantastisch aan bij de inhoud van de roman. Teatro Olimpico is een enorm geestig boek, met een fijne knipoog naar de theaterwereld. Een hoogtepunt in het oeuvre van 't Hart. Hopelijk wordt deze roman komend jaar genomineerd voor vele literaire prijzen.
2 Willem Melchior - De tijd is op
Een grandioos dagboek dat mij meerdere malen ontroerde. De dagboekaantekeningen gaan weliswaar veelal over de tijd dat Melchior ernstig ziek was, maar gek genoeg wordt het verhaal nergens loodzwaar. Dat komt door de laconieke stijl en door de fijnzinnige beschrijvingen van kleine dagelijkse beslommeringen. In de kern is dit dagboek overigens niet alleen een verhaal over een ziekte (en hoe daar mee om te gaan), maar ook een verhaal over schrijverschap. Je kunt De tijd is op dan ook op verschillende niveaus lezen. Weergaloos proza.
3 Wessel te Gussinklo - Zeer helder licht
De plot van dit boek is makkelijk uit te leggen: een aan lagerwal geraakte man wordt verliefd op een meisje uit een goed milieu. Maar de roman van Te Gussinklo lees je niet voor de plot, nee, je leest Zeer helder licht voor de stijl. Te Gussinklo is er namelijk in geslaagd om het 'simpele' plot uit te smeren over 240 pagina's. Nergens verveelt het. Dit boek is een bombastisch taalbouwwerk, er staan talloze grandioze zinnen in. Kanshebber voor de Tzum-prijs 2015!
4 Mieke Koenen - Dwars tegen de keer. Leven en werk van Ida Gerhardt
Erg fijn geschreven biografie. Vanaf de eerste pagina trekt Koenen je mee in de wereld van Ida Gerhardt. Je wilt maar één ding: doorlezen. De biografie is toegankelijk, de poëzie van Gerhardt vormt de kern van de biografie. Koenen weet keer op keer het werk van de dichteres prachtig te koppelen aan het leven van Gerhardt. Dit doet ze met sterke analyses. Als je de biografie uit hebt, kun je niet anders concluderen dat dit een zeer liefdevol portret is over Gerhardt, zonder dat de wetenschappelijke waarde in gevaar is gebracht. Dat is knap.
5 Jeroen Brouwers - Het hout
De roman waarnaar ik het meest uitkeek dit jaar. Ik heb van Het hout genoten. Het is een verstikkende roman geworden. Op elke pagina voel je de benauwenis van het leven op een pensionaat. Erg knap hoe Brouwers die sfeer weet over te brengen en hoe je je als lezer steeds ongemakkelijker gaat voelen bij het lezen van deze roman. Het slot van het boek - dat de allure heeft van een musical - vond ik minder geslaagd.
6 Esther Gerritsen - Roxy
Eén van de betere schrijvers van dit moment. Opnieuw toont Gerritsen zich een meester in het schrijven van dialogen die in Roxy volop aanwezig zijn (meer dan in haar eerdere werk). De roadtrip in het boek had misschien iets korter gekund, maar net op het moment dat ik mijn aandacht dreigde te verliezen, volgde er een geweldige scène met schapen. Opnieuw een fantastische leeservaring.
7 Gustaaf Peek - Godin, held
Eindelijk de verdiende roem voor Peek. Zijn werk verdient dat. In 2010 belandde Ik was Amerika zelfs op de tweede plaats van mijn top tien. Op teevee werd deze nieuwe roman van Peek 'de literaire Vijftig tinten grijs' genoemd, in een recensie over deze roman viel de boektitel Turks fruit. In beide gevallen een totaal misplaatste vergelijking natuurlijk. Deze roman van Peek heeft een ijzersterke compositie en is geschreven in een sterke stijl. Zeer sferisch.
8 Erwin Mortier - Spiegelingen
Spiegelingen is een opvallende roman binnen het oeuvre van Mortier. Niet eerder was hij zo expliciet. Dat is zeer interessant. Een schrijver die ik voortdurend herlees en graag blijf volgen. Gek genoeg klaagden veel mannelijke recensenten van middelbare leeftijd in hun recensies over de seksscènes, terwijl je diezelfde mannelijke recensenten daarover niet hoorde brommen bij de roman van Gustaaf Peek (de vrouwelijke recensenten dan weer wel - opvallend). Het interview met Mortier in de Volkskrant is trouwens het beste schrijversinterview van afgelopen jaar.
9 Sipko Melissen - Oud-Loosdrecht
Een roman die je niet zo makkelijk aanraadt op een feestje of partijtje. Een schrijver die je niet snel ziet aanschuiven in een vlotte talkshow. Oud-Loosdrecht laat zich namelijk moeilijk in één zin samenvatten. Je zou kunnen zeggen dat deze roman gaat over een schrijver die aan de kant wordt gezet door zijn uitgeverij, maar dan doe je dit werk van Melissen te kort. De structuur in de romans van Melissen is altijd complex, zo ook in Oud-Loosdrecht. Het levert een prachtige leeservaring op, Melissen weet de verschillende verhaallijnen prachtig aan elkaar te verbinden. Lezen!
10 Peter Middendorp - Vertrouwd voordelig
Mijn eerste kennismaking met het werk van Peter Middendorp. Het was zeer de moeite waard. Een sterke roman over de drang om te vluchten, maar uiteindelijk realiseren dat je je familiegeschiedenis en de omgeving waar je bent opgegroeid niet kunt uitwissen. Wel jammer dat alle media-aandacht voor deze roman uitging naar de autobiografie van Middendorp. Je zou daardoor bijna vergeten dat op bijna elke pagina van Vertrouwd voordelig wel een mooie zin staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten