Vakantielezen
Voor de meeste klasgenoten kwam het als een schok, de mededeling van meneer Smabers, onze leraar Nederlands, dat hij in de zomervakantie altijd twintig boeken las. In de rest van het jaar kwam hij nauwelijks aan lezen toe, maar dat haalde hij in de zomervakantie in. Twintig boeken, dat aantal was voor de meeste mensen in vier atheneum een grotere uitdaging dan de beklimming van de Mount Everest. Voor mij kwam de uitspraak ook als een schok. Vanaf dat moment wist ik dat het kon: zoveel boeken lezen in een paar weken. Door iets uit te spreken creëerde hij een nieuwe werkelijkheid.
Meneer Smabers was ook de leraar die me Het zwarte licht van Harry Mulisch in de handen drukte om het te lezen. Dat was een test waar ik jammerlijk voor faalde, want ik begreep helemaal niets van het boek. Alsof een rij-instructeur je bij de eerste les naar een doodlopende straat dirigeert. Dankzij de heldere zinnen van Willem Frederik Hermans kreeg ik later toch leeshonger in de literatuur. Mijn leesrelatie met Mulisch is nog in orde gekomen, al lees ik zijn boeken als een gast in een restaurant die bij een eerder bezoek een voedselvergiftiging heeft opgelopen.
Het mooiste moment is de week voor je vakantie, als je de boekenkast inspecteert op ongelezen boeken. En zoals elk jaar valt De man zonder eigenschappen af, want je kunt je niet voorstellen dat je dat leest op een naaktstrand in Den Haag, terwijl voor je een vrouw die glimt van de zonnebrandolie in een zure bom bijt. De nieuwe Houellebecq gaat wel in de koffer, die kun je overal lezen, al sla ik hem niet open als ik met de tram door de Schilderswijk rijd. Nu nog negentien erbij. Sinds de komst van de e-reader moet je je verantwoorden als je een stapel boeken meeneemt op vakantie. Mijn moeder neemt wel duizend boeken mee op haar iPad, ik twintig fysieke boeken in een rolkoffer. Twintig is voor mij een zomer, duizend betekent dat ik tien jaar ouder ben geworden. De toekomst moet wel te overzien blijven.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant van 11 juli 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten