'Er gaat geen uur voorbij / of er komt honger bij.' Een regel uit de bundel Neem en lees die als geschenk voor de poëzieweek werd geschreven door Stefan Hertmans werd geschreven. Hij trad vorige week met enkele andere Vlaamse dichters op in een watertoren in Groningen. Dichter Didi de Paris had hoogtevrees en de glazen lift aan de buitenkant van het monument is dan geen pretje. Of het nu aan de watertoren lag of aan de volgorde van de dichters, er zat niet echt schwung in de avond. De presentatrice waarschuwde de dichters halverwege dat ze de lauwe reactie van het publiek niet verkeerd moesten interpreteren, omdat lauwheid de hoogste staat van uitgelatenheid is die Groningers kunnen bereiken.
Na afloop van de avond wandelde ik met redactrice Roos Custers en Stefan Hertmans naar het centrum. Het gesprek ging niet over de waarde van poëzie, maar over Creuset-pannen. Dat zijn, zo leerde ik, de beste pannen die er zijn. Pannen met levenslange garantie. Zowel Custers als Hertmans kookten in pannen van Le Creuset. Hertmans was behalve dichter ook huisman. Halverwege de wandeling vroeg Hertmans, omdat het wat stil aan mijn kant bleef, of ik ook kookte. 'Ik ben meer van het opeten,' antwoordde ik enerzijds naar waarheid, anderzijds beschaamd met mijn keukenkastjes vol Hema-pannen.
Als adolescent in Raalte kwam je nooit schrijvers tegen. Pas tijdens mijn studie zag ik ze in het wild. Zo stond ik een keer aan de bar met Remco Campert rode wijn te drinken. Dat wil zeggen: hij was aanwezig, afgedaald van de Olympus, en ik stond toevallig met een studievriend in zijn buurt. Hij begon met ons te praten en wij dachten dat we moesten reageren met moeilijke vragen over zijn werk. Dat was niet de bedoeling. Schrijvers in het wild snakken naar gesprekken die niet over literatuur gaan. Praat over de liefde, de dood, pannen van Le Creuset, desnoods over een tv-programma, maar in hemelsnaam niet over literatuur. Toen liet Campert een boertje. Het was meer een oprisping dan een boer, maar toch duidelijk hoorbaar. God werd mens. We konden praten.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 6 februari 2016.
2 opmerkingen:
Coen, ik kook ook in Le creuset pannen.
Giny
Ik ook. Wie niet? Coen loopt echt achter, hoor...
Een reactie posten