Duitsland
Over twee weken is de Boekenweek al begonnen. Omdat het thema Duitsland is en allerlei boeken van het Duits in het Nederlands worden vertaald (en andersom, want in oktober zijn Nederland en Vlaanderen 'Ehrengast' op de Frankfurter Buchmesse), onderzocht ik hoeveel Duitse literatuur ik vorig jaar heb gelezen. De uitkomst is beschamend: nul boeken. Ik zocht verder, maar ook in 2014 niets. Pas in 2013 kom ik een vertaald boek van Judith Schalansky tegen. Eén boek in drie jaar tijd, dan kun je jezelf geen kenner noemen, terwijl ik toch dacht dat ik een beetje op de hoogte was. Sinds mijn eindexamen heb ik weinig meer in de taal zelf gelezen. Ik vraag me af of de leerlingen met de exameneisen van nu - ten minste drie literaire werken bij Duits - een lekkere start hebben om liefhebber van de Duitse literatuur te worden. Ik heb nog steeds het schrikbeeld voor ogen van een leraar Duits die in bijna elke zin een citaat van Goethe vlocht.
Schrijver en programmamaker Arjen Lubach hekelde onlangs in zijn satirische tv-programma alle aandacht die Nederlandse talkshows en nieuwsprogramma's schenken aan de voorverkiezingen in Amerika. Nog ver voor Super Tuesday (de dag waarop een heleboel staten voorverkiezingen houden, komende dinsdag is het weer zover) werd Twan Huys al ingevlogen om verslag te doen, naast de correspondent die al aanwezig was, en toen Huys terug was mocht hij ook nog bij De Wereld Draait Door verslag doen van zijn verslag. Over de verkiezingen in drie Duitse deelstaten komende maand horen we niets, terwijl Duitsland onze grootste handelspartner is en de belangrijkste motor achter de Europese economie.
In januari was ik bij het Letterenfonds om te praten over Schwob-boeken. Dat zijn vergeten of onontdekte boeken die het meer dan verdienen om uitgegeven te worden. Terwijl de uitgeverijen staan te dringen om jonge Amerikaanse of Engelse auteurs uit te geven, weifelen ze over meesterwerken uit andere talen. Straks wordt de hele Duitse literatuur nog verschwobt. 'Alles nahe werde fern,' zei Goethe al. Om dat te voorkomen ga ik dit jaar minimaal drie Duitse literaire werken lezen.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 27 februari 2016.
2 opmerkingen:
W.G. Sebald schreef zijn boeken in het duits. Heb je nog niets van hem gelezen?
Giny
Ik heb jarenlang in Berlijn gewoond en ben dus een liefhebber van Duitse literatuur (anders had ik het er niet zolang uitgehouden). Drie boeken voor het eindexamen is inderdaad erg magertjes.
Via gutenberg.org is ontzettend veel klassieke Duitse literatuur te vinden. Iedere eindexamenkandidaat moet toch Goethe, Schiller, Heine, Lessing, Kleist, Hölderlin, Thomas Mann, Heinrich Mann, Rilke, Grass, Zweig, Brecht, Böll, Hesse, Tucholsky, Morgenstern, Nietzsche, en zo vele anderen gelezen hebben
Een reactie posten