Twee lezersrecensies. Een positieve en een negatieve.
De valkunstenaar laat je meeleven met hoogbegaafde Bas Jan (want getest en met dubbele naam), die op begripvolle en aandoenlijke wijze zorgt voor zijn dementerende vader in een rolstoel, jongere zusje Sasja en hond Leo. In zijn streven om vader, voor geheugentraining, zich meer te laten herinneren van zijn jongere jaren besluit hij een gezamenlijke fietstocht te maken naar vaders ouderlijk huis. Deze fietstocht naar het verleden is tevens een reis naar een nieuwe toekomst.
De aangename verteltrant in de ik-vorm, afwisseling van aandoenlijke passages, humoristische en spitsvondige gebeurtenissen maken De valkunstenaar tot een boek dat jouw aandacht vraagt, een gevoel geeft van ‘verder willen lezen’ en je laat nadenken. Ik heb het boek met veel genoegen gelezen. Een aanrader.
Jeroen Bus
Maar waarom lukte het niet eerder om mij het verhaal in te zuigen? Ik denk omdat Bas Jan vooral vertelt over gebeurtenissen uit zijn verleden; je beleeft ze dus niet. Ze zijn niet meer spannend.
Ook is het voor mij niet duidelijk waarom hij nu zo graag zijn vader in een rolstoelkar achter zijn fiets door Nederland wil laten reizen. Überhaupt begrijp ik niet waarom hij zoveel over zijn vader vertelt, terwijl het hem volgens mij voornamelijk over zijn kunst gaat.
Marijn Roos
Lees de hele recensie van Marijn Roos op
Goodreads.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten