Kanker (3)

- Dit is denk ik het laatste stukje waar Kanker bovenstaat. Ik vind het een naar woord. Te hard, te heftig. Bovendien weet ik niet of ik er nog recht op heb. De emoties schieten nog steeds van diep zelfmedelijden naar heel nuchtere gedachten: stel je niet zo aan. Kreeg gisteren een enorm boeket van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden en mijn eerste gedachte was: Zo erg was het nou ook weer niet.
- Vlak voordat je naar een tandarts moet voor een stevige ingreep, zie je overal advertenties, teksten en tv-programma's die je helpen herinneren aan de tandarts. Met kanker is dat ook zo. Gisteren op de voorpagina van Volkskrant magazine zegt medisch ethicus Heleen Dupuis: 'Dementie is erger dan kanker'. Als ik de radio aanzet, hoor ik een man op radio 1 praten over een experiment praten dat in Amsterdam loopt. Mensen met kanker doorlopen binnen twee dagen alle testen die horen bij kankeronderzoek, krijgen vervolgens een behandelplan en worden daarna verder verzorgd in hun eigen ziekenhuis. Heel erg nuttig lijkt me. Ik weet pas iets over de resultaten op 6 juni. De komende week moet ik onder de scan, maar ik weet nu nog niet wanneer.
- Gisteren een paar boodschapjes gehaald. Maar twee flessen cola, twee pak koeken en nog wat klein grut was toch te zwaar. Zo'n kleine snee in je lies en je hele kracht gaat eraan.
- Toen ik terugliep (een beetje als een oude man, met van die kleine stapjes) van de supermarkt scheurde er een Oosterparker voorbij op een brommertje, kale kop, bomberjack, die schreeuwde: 'Kankerlijer.' In plaats van geschokt was ik verbaasd: kun je het zo goed zien dan?
- Met Corrie gisteren de stad in om te eten. Bij de studentenvereniging Albertus hing een grote reclamebanier voor de KWF. Ze zijn dus al meteen voor me bezig.
- Vegetarisch (nou ja, met vis dan) gegeten bij Brussels lof. Zoals altijd heerlijk. Nog reddend opgetreden toen er op de tafel achter Corrie een brandende kaars omviel. Heb toch nog 'nut', kan toch nog vrij snel handelen.
- Voor de tweede avond uit eten en voor de tweede keer mocht ik niet betalen. Ziek zijn heeft zo zijn voordelen.
- Ben sinds vrijdag gestopt met roken. Donderdagavond na de operatie heb ik nog een paar pijpen weggepaft, meer uit gewoonte, echte trek had ik niet. Vrijdag en zaterdag zonder moeite rookvrij. Nu was ik al net drie weken bezig om te minderen met roken (vanaf 1 mei om precies te zijn), vanwege totaal andere redenen (je tanden gaan zo scheef staan van het pijproken) dan gezondheidsklachten, dus deze operatie kwam op het goede moment. Toch zou ik anderen eerder nictoniepleisters aanraden.
- Was sinds drie weken ook weer begonnen met sporten (twee keer per week fitness) om er weer acceptabel uit te zien op het naaktstrand deze zomer. Daar komt nu een kinkje in de kabel. Donderdagochtend voor de operatie toch eerst op de weegschaal gestaan thuis. 84.7 kilo. Een van de eerste dingen die ik deed toen ik donderdagavond door mijn familie weer veilig was thuisgebracht was de gang naar de weegschaal. Ik schatte dat zo'n verwijderingsoperatie toch minimaal een halve kilo zou schelen. Maar niks hoor: 86.4 kilo. Kwam door al dat vocht dat ze je toedienen in het ziekenhuis. Bij mij zijn er zeker twee a drie liter ingegaan. Viel toch vies tegen.