In de tussentijd 4

- Gistermiddag de nieuwe bundel van Jan Glas gepresenteerd: Het getal hondje in het huis van de Groninger Cultuur (waar Henk Scholte de scepter zwaait). Collega-dichters Rense Sinkgraven, Arjen Nolles, Klaas Duursma en Erik Harteveld traden op. Daarna was het de beurt aan een zingende Jan Glas, op de piano begeleid door Boelo Klat. Het eerste exemplaar ging naar Douwe van der Bijl, Mr. Bieb en exemplaren twee en drie gingen naar de neefjes van Jan.

Ik was te laat begonnen met het nemen van foto's. Vandaar alleen nog maar deze foto van Liesbeth A., stadsdichtersvrouwe, die haar enthousiasme voor de pezige schedelman niet onder stoelen of banken stak.

- Naast dit feestelijke programma een parallel programma waarbij ik steeds moest vertellen hoe het met me was. Dat is prettig en onprettig tegelijk. Je wilt aandacht en tegelijk wil je het ook wel een paar uur niet over kanker hebben. Dat is lastig schipperen met je eigen emoties. Maar ook hier laat ik alles maar gebeuren.
- Heb intussen al van zoveel mensen gehoord dat ze iemand kennen die balkanker heeft gehad dat je je afvraagt of er nog wel mensen met gewoon twee ballen rondlopen. Heb vandaag een brochure gelezen van het KWF waarin staat dat dit de meest voorkomende vorm van kanker is voor mannen tot 40 jaar. Ben dus ook weer niet zo bijzonder.
- Heb inmiddels twee nieuwe helden voor de toekomst. Worden me vaak ten voorbeeld gegeven als mannen die nog heel wat hebben bereikt met één bal: Lance Armstrong (zal dit weekend proberen of fietsen weer lukt) en Adolf Hitler (zal dit weekend Polen binnenvallen). Tel uit je winst.