Op de schrijfsite van Trouw publiceren veel bloggers kant en klare gedichten. Soms een paar per dag. Dat zou mij niet lukken: een per maand is zo’n beetje het maximum. Ik zal nu proberen in drie dagen een gedicht te maken en alles melden wat ik denk, opschrijf, verwerp en herschrijf. Hopelijk kan ik het gedicht vrijdag voorlezen op Dichters in de Prinsentuin.
Ik heb meestal een vaag idee in mijn hoofd, vage beelden, losse woorden en halve zinnen. Het vage idee is dat ik nog een gedicht wil schrijven over mijn ziekte. Het beeld dat steeds weer opduikt is een ‘still’ van mij zittend op een ziekenhuisbed, aangekleed nog, kijkend naar buiten. Buiten zijn archeologen tergend langzaam bezig met het wegschrapen van zand. Ik heb vandaag op internet gevonden dat op de plek waarop ik uitkeek de oudste teruggevonden bebouwing van Groningen is gevonden, 600 jaar voor Christus. Teveel symboliek ligt op de loer.
Wat niet in het gedicht mag voorkomen is het woord kanker. Ook ‘grote’ woorden moeten zoveel mogelijk geweerd worden. Geen ‘eeuwigheid’, ‘angst’, ‘dood’ als het kan.
Ik moet proberen om zuster Eisses het gedicht in te smokkelen en moet dan voorkomen dat het gedicht teveel Reve wordt.
De losse woorden/zinnen zijn:
‘Ik kijk recht in het verleden’
‘de aarde ligt aan scherven’
‘er is geen gisteren er is geen morgen’
‘een morsige zuster dweilt het zeil’
Alles kan nog verworpen worden. Ik moet oppassen voor teveel sentimentaliteit.
(wordt vervolgd)
1 opmerking:
ik vind het knap dat je in veel tijd weinig gedichten kunt schrijven. bij mij is gedichten schrijven een jeuk die me de hele dag volgt en er meestal aan het eind van de dag te veel wordt..
liefst dicht ik iedere dag en lees ik iedere dag een aantal gedichten van iemand anders.
aan de fotos te zien van bovenstaande weblogs heb ik weer iets gemist. jammer genoeg heb ik nog geen ov kaart, anders was ik zeker komen kijken/luisteren in de prinsentuin.
gr maaike
ps: je gedicht in wording, wordt al aardig. nu dat eind nog.....
Een reactie posten