hij hem

hij hem
Nu in de winkel

vrijdag 23 november 2007

Coen Peppelenbos aan de muur (2)

Vanmiddag is het, bij mijn weten, grootste gedicht van Groningen onthuld. Een meter of tien van de muur bij bibliotheek van de letterenfaculteit is veranderd in een soort kunstrebus van mijn gedicht 'Studielandschap'. Dat gedicht is ooit ontstaan omdat ik zag hoe een van de mooiste bibliotheken van de universiteit aan de Grote Rozenstraat, met hoge bruine boekenkasten, mooie gietijzeren trapjes en de stilte van een grafkamer was veranderd in een studielandschap dat net zo lelijk is als het woord zelf. Uiteindelijk opgenomen in mijn bundel Sing Sing.

Studielandschap

De muren dragen lucht
en jij verdringt weemoed en woede.
Ga weg! Je hoort hier al lang niet meer,
de boeken, laag op laag, zijn verdwenen
de bibliotheek opgelost in cyberspace
de ruimte onbegrensd, kennis in google.
Stofmijt is virus. Wie nu hier is
verlangt over twintig jaar
terug naar iets wat je niet ziet
iets wat verdwijnt en terugkomt
in enkele kilobytes hersenweefsel
ach en wee roept
en ligt opgeslagen als verlies.

© Coen Peppelenbos

Omdat de kunstenaar Hugomatic meer dan een kwartier te laat was begon Mimi Vermeer, de baas van de letternbibliotheek alsvast aan haar toespraak. Op de tweede foto links de facilitymanager van de Harmonie Rein van den Bos die het idee bedacht en ook er op had aangedrongen dat men eerst toestemming aan mij zou vragen.



Daarna las ik in plaats van één gedicht drie gedichten voor met uitgebreide inleidingen om de tijd wat te rekken, maar toen was Hugomatic er nog niet.


Douwe van der Bijl van de concurrende openbare bieb keek zijn ogen uit.


Uiteindelijk werd besloten om de 'gewone' versie van mijn gedicht maar te onthullen.


En net toen de champagne ontkurkt zou worden, kwamen de kunstenaar en zijn medewerkers binnen. Hugomatic mocht dus de champagnefles laten knallen.


De kunstenaar werkte weer onder de paraplu van Designmagazijn, die op hun website het vooral hebben over de muur: 'Het geheel weerhoudt mensen ervan de wand te beschadigen, maar is ook inhoudelijk interessant.' Op de volgende video heb je een indruk van de complete kunstmuur.


Ondanks dat ik na het voorlezen aankondigde dat mijn bundel te koop was en dat mensen die konden aanschaffen en er een gratis bundel Poëtisch Academisch Groningen bijkregen, voelde zich niemand geroepen om de bundel te kopen. Daarmee was ik geloof ik de enige die aan het hele project niets verdiende. Wel veel publiciteit natuurlijk en het langste gedicht van Groningen!
Vond zelfs binnen dat enorme gedicht nog dit korte gedicht:

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Van harte! Het ziet er goed uit. Kunstenaar Hugo ken ik toevallig ook, enigszins.

Anoniem zei

Mimi heet Vermeer. En de facilitymanager is Rein van den Bos.

Anoniem zei

Gaaf! En het ziet er goed uit. Dat wil ik ook.

Daniel Dee.

coen zei

@ Gelkinghe: Dank voor de namen. Heb ze meteen toegevoegd.
@ Nick: jij kent ook iedereen.
@ Daniël: is er in Rotterdam niet ergens een leuke faculteit te vinden met een lange kale muur? Aangezien jouw gedichten meestal veel langer zijn dan de mijne heb jij denk ik een kleine honderd meter nodig.

En bovendien: jij hebt al een USB-stick.

Anoniem zei

Gefeliciteerd ! Daar gaan we dus naartoe zodra ik een keer in Groningen ben !
Gr.Annet

Anoniem zei

Coen, gefeliciteerd man!
Zier er mooi uit. Kon helaas niet aanwezig zijn. Wanneer gaan we samen kijken?

Groet,

Karel

Anoniem zei

Beste Coen, staat er mooi op! Wel zielig natuurlijk dat je als enige (?) financieel niet beter van dit project bent geworden. Maar ja, kunst moet nu eenmaal lijden. Bedenk eens hoe deze publiciteit je dichter brengt bij je ultieme ideaal, die vitrine in het Letterkundig Museum!
Vrolijke groet,
Mimi

coen zei

Nou ja, ik hoef gelukkig niet te leven van mijn schrijfwerk en vind 'de eer' al mooi genoeg (alhoewel het in de toekomst bij andere dichters, die afhankelijk zijn van hun schrijfinkomsten, handig zou zijn om hen ook iets te betalen, al was het maar minimaal een boekenbon).

Maar ik wil wel gelezen worden! Niet alleen mijn gedicht op de muur, maar vooral mijn hele bundel. En wel nu en niet als ik ooit in de vitrine lig (want dan is het waarschijnlijk al te laat).

Nog dank voor de overigens erg prettige ontvangst daar.
Met even vrolijke groet, Coen