Hugo Claus overleden

Alweer een literaire grootheid verdwenen. Ik ben vooral een liefhebber van van Het verdriet van België, een magistrale roman die ik al in mijn studententijd las. Hein Leferink, ook al dood, onderzocht met zijn studenten alle lijnen die te trekken waren naar ander werk. Zo kreeg je deelonderzoekjes over Het verdriet van België in relatie met de Vlaamse schilderkunst, de Vlaamse letteren, de gedichten van Claus etc. etc. Mooie tijd: een college kon tien weken lang gaan over één boek.

Hugo Claus ook veel zien optreden. Drie keer in de Stadsschouwburg van Groningen. De eerste keer na het verschijnen van Het verdriet van België, de tweede keer geïnterviewd door een nogal dronken Connie Palmen die volledig werd ingepalmd door de charmes van Claus en de laatste keer als broze man, samen met Remco Campert op het podium bij de Saint Amour-toernee en alleen al het zien van die twee oude mannen wekte ontroering.

Niet veel later was ik met studenten in Antwerpen en daar ontdekte Bart Temme tot zijn schrik Hugo Claus in een boekwinkel. Vol twijfel bleef hij staan: moest hij de dichter aanspreken of niet. De dichter verliet inmiddels de zaak en ging bij een bakker naar binnen. Nadat zo´n beetje iedereen Bart had aangespoord, durfde hij Hugo Claus te vragen om samen op de foto te gaan. Claus deed het met zichtbaar plezier. Dit is de enige foto die ik er nog van heb. De rest is bij een computercrash verloren gegaan.

Kreeg een nog mooiere foto van Bart zelf.

En wat een mooi in memoriam van de Vlaamse interim-premier Guy Verhofstadt. Hadden wij maar politici die zo kunnen schrijven.
In Kunststof nu (en morgen te downloaden): Remco Campert over zijn vriend en collega.
Op de homepage van Erwin Mortier staat ook een mooi stuk (naar aanleiding van 25 jaar Het verdriet van België, het leest al als een herdenkingsartikel). In De Volkskrant van 21 maart stond dit artikel van Mortier.