Vandaag doe ik de bureauproef van Victorie, de roman die over een paar maand uitkomt bij de Arbeiderspers, op de bus. Zo'n bureauproef doorwerken is een nogal ontluisterende ervaring. Naar mijn manuscript hebben al minimaal zes mensen gekeken. Er zijn al honderden fouten uitgehaald en dan nog weet een bureauredacteur er nog eens honderden te vinden. Je bent geneigd om nooit weer een pen op te pakken. Zo zaten er in dit stadium nog drie d/t-fouten in! Zo zaten er nu nog steeds van die rare woordherhalingen in: in één alinea drie keer het woord 'nemen' gebruiken bijvoorbeeld. En er zaten echt regelrechte fouten in. Zo schreef ik 'Lemerleveld' (tot twee keer toe) waar ik 'Lemelerveld' moest schrijven. Verklaarbaar, want zo spreek je dat dorpje uit. Zo moet er ook nog ergens 'Liederholthuus' in het manuscript staan. Het gehucht waar mijn oma, de moeder van mijn vader, geboren is. Gisteren (in Raalte) hoorde ik dat dat dorpje eigenlijk Lierderholthuis heet. Dat kan niet. Dat zou mijn oma nooit gezegd hebben. Dat komt niet in mijn boek. Of wel?
-Wereldkaart
Inmiddels heb ik Raalte wel op de literaire wereldkaart gezet. Als je bij Literatuurplein kijkt naar het overzicht van schrijvers uit Raalte, dan krijg je dit.
7 opmerkingen:
Hoe precies wordt er in een dialoog naar verwijswoorden gekeken? Er staat in je manusript: "Hangt hij recht" waarbij 'hij' naar hét schilderij verwijst...
Ojé, dat moet nog 'het' worden als we precies worden. Maar, het/hij zit in een dialoog en het/hij gaat over een schilderij van Picabia. Ik vergeef dus deze tante dat zij 'hij' zegt, maar ik zal het toch doorgeven.
Waarom verschijnt het bij de Arbeiderspers?
Bureuredacteur.
Wees blij dat de fouten eruit gaan!
@jan paul: de AP is een goede landelijke uitgeverij. Vond het wel chic om buiten de deur (van Uitgeverij kleine Uil) mijn eerste eigen roman te publiceren.
@ Erik: dank. Heb het aangepast. Zo zie je maar weer hoe blind ik ben.
Nou Coen, wat freudiaans interessant is, is dat ik je blauwe correctiepagina zojuist aanklikte. Onderaan aangekomen zag ik de naam "Stavast" staan. Vreemd genoeg heb ik deze naam vanochtend gebruikt in mijn wekelijkse column Vrouw Koetje. Als: Juwelier Stavast. Andere verzonnen namen die ik vanochtend gebruikte waren: Tubbinga (Violenstraat), Wildebrord (ook in de muziekbuurt) en Weggemans. Komen ze ook in je boek voor? Ik bezweer je dat ik de pagina niet eerder had bekeken. Raar he!
Een reactie posten