Recensie LN: L.H. Wiener - Eindelijk volstrekt alleen

Eindelijk volstrekt alleen zou je het derde deel kunnen noemen van een romantrilogie waarin de voorgangers Nestor en De verering van Quirina T. waren. Maar eigenlijk is het complete oeuvre van L.H. Wiener één groot literair werk dat voortdurend naar zichzelf verwijst, terwijl alle delen ook afzonderlijk te lezen zijn. Deze roman gaat dus verder waar de voorganger gestopt is en de titel (die meer dan één duiding toelaat) heeft onder meer te maken met de verdwijning van Van Gigh uit de romanwereld van Wiener. Schrijver en alter ego zitten elkaar al langer in de weg en Van Gigh ruimt het veld. In de literair geconstrueerde wereld van deze schrijver is dat niets minder dan een aardverschuiving.

Als je Wiener leest, weet je dat je een goed geschreven werk in handen hebt, vol hartstocht, passie en woede: over het onderwijs, over de letterkunde en over de liefde. In Eindelijk volstrekt alleen richt die woede zich onder meer op Jeroen Vullings die als hoofd van de Republiek der Letteren stelselmatig het werk van Wiener links liet liggen. Ook A.F.Th. van der Heijden komt er niet ongeschonden vanaf. Wiener maakt zelfs erg foute grappen over de omvang van de schrijver (waar je desondanks toch weer om moet lachen). Maar dat hoort bij deze schrijver die niet alleen zijn misstappen laat staan, hij laat zelfs niet na om die uit te vergroten.
Het enige bezwaar tegen deze roman is dat er wat storende herhalingen voorkomen omdat de schrijver enkele stukken uit krant of tijdschrift heeft gerecycled. Maar daar lees je met gemak overheen. Waar vind je tegenwoordig nog een boek waar je op de ene pagina met een krop in de keel zit en waar je een paar pagina’s verder hardop moet lachen om weer zo’n woede-aanval als Wiener het weer over zijn werk heeft?
‘Het is autobiografies als de kolére, maar tegelijkertijd honderd procent fictie, wat zeg je daarvan? Fictionele autobiografie mag ook. Ik vind het best, als het maar geen roman heet. Iedere geile teef die tegenwoordig een boek met veel overspel in elkaar flanst heeft een roman geschreven. Seks verkoopt, altijd. Een mooie kont op het omslag, of zo’n rooie ronde pijpmond en de kassa rinkelt. Dat gaat nooit over. Mijn nieuwe boek heet Eindelijk volstrekt alleen, een dodelijke titel natuurlijk, commercieel gesproken. De meisjes van 6 gym alfa is veel beter. Of wat dacht je van Diana’s lillende lippen, of Babettes bolle billen. Ik zou rijk kunnen zijn, als ik een kut had en niet kon schrijven.’

Coen Peppelenbos

L.H. Wiener – Eindelijk volstrekt alleen. Contact, Amsterdam, 268 blz. €22,50
Eerder verschenen op Literair Nederland, 25 juli 2008 (deze versie is iets uitgebreider)