Op zoek naar materiaal over een dichter kwam ik gisteren op de site van het Haags gemeentearchief. Als je daar een zoekterm intoetst gaan er allerlei archieven voor je open, onder meer het archief van Het Vaderland. En als je eenmaal bezig bent, blijf je zoekvragen intoetsen. Jacob Israël de Haan leverde drie resultaten op, waaronder zijn doodsbericht op de voorpagina van 1 juli 1924. Het beroemdste boek van De Haan, de roman waardoor hij nu nog in de geschiedenisboekjes staat, Pijpelijntjes, werd toen 'een nu vergeten roman' genoemd.
Op twee juli komt een uitgebreid in memoriam van Henri Borel die een tijdlang met De Haan bevriend was. Die was ook niet zo dol op Pijpelijntjes, maar bleef wel bevriend met De Haan.
En dat de Canal parade nog niet de opening van het NOS-journaal was, mag blijken uit de laatste alinea.
1 opmerking:
Zoo ziet men maar dat eenen afstootenden en onbegrijpelijken leevenswandel en aanvechting des vleesches geenszins het schrijven van schoone verzen uitsluit.
Nog immer worden lieden die deze aandoening koesteren vermartelaard ten onzent. Hoewel het schaamteloos paradeeren langs land, beemd en gracht inmiddels tot usance is verworden, voortdurend hunne compulsie etaleerende, zijn er onder hen evenwel lieden die zich nauwelijks onderscheiden van den normalen man, behalve dan door eenen onbeteugelde hang naar schoonheid en daaraan paarende eenen zekeren vorm van ijdelheid en vanitas den woorddanser zoo eigen.
Een reactie posten